Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat er gebeurt wanneer twee Texanen en twee Mancunians de hoofden bij elkaar steken? Dat valt te horen op de nieuwe plaat van the Earlies, The Enemy Chorus. Inderdaad lijkt de opvolger van het poppy These Were the Earlies wederom uit te draaien op een vlot verlopen samensmelting tussen typisch Amerikaanse, dromerige indiepop en een aanzienlijk stuk Britse melancholie.
Duidelijk is dat er veel secure arbeid is gaan zitten in het bewerken van deze plaat. Meerdere lagen over elkaar heen en een constant proces van verbeteren en aanscherpen. The Earlies stoppen hun nieuwste plaat boordevol mystieke geluiden en sleuren je aan je oren die droomwereld in, zoals bands als Mercury Rev en the Flaming Lips dat kunnen. Nummers als ‘Foundations of Earth’ en ‘Gone for the Most Part’ zouden zonder meer op een presenteerblaadje richting Droomvlucht of Carnaval Festival in de Efteling kunnen.
Met een ruimtelijk geluid, alsof slechts de hemel de limiet is, overrompelt The Enemy Chorus dan ook met speels gemak de luisteraar op een wijze die soms gedachten aan Pink Floyd oproept. De aangename en warme stem van Brandon Carr houdt het veelal toegankelijk. Al moet gezegd worden dat er toch wel heel erg veel verschillende laagjes in deze muzikale lasagne zitten. Alsof elk mogelijk lek bij voorbaat reeds gedicht is.
Zowel in de studio als op het podium vergt het logischerwijs een enorm bataljon aan instrumentaria en muzikanten om dit intergalactische geluid te bereiken. The Earlies zetten met The Enemy Chorus een volstrekt eigenzinnige en ambitieuze plaat neer. Jammer alleen dat het intrigerende ritje in de Droomvlucht zo abrupt tot stilstand komt met de springerige afsluiter ‘Breaking Point.’
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-earlies/the-enemy-chorus/14866/
Meer The Earlies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-earlies
Deel dit artikel: