Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat voegt She Has No Strings Apollo, Dirty Threes 6e album, toen aan de hun oeuvre? Aan de ene kant niets nieuws. Aan de andere kant weer een aantal hartverscheurend mooie tracks.
De rek lijkt een beetje uit de trio-bezetting viool/gitaar/drums te zijn. Dirty Three slaagt er namelijk al een tijdje niet in de bekende patronen te doorbreken. Al jaren verzorgt gitarist Mick Turner de basisstructuren, zodat drummer Jim White zich niet bezig hoeft te houden met banale dingen als de maat slaan en zich lekker kan uitleven in zijn alle kanten uitwaaierende percussierituelen (Jim White is zo’n beetje de enige drummer waarop het begrip ‘uitwaaieren’ van toepassing is). En boven alles is daar natuurlijk de viool van Warren Ellis, een instrument waarin al het leed van de wereld besloten lijkt te liggen.
En vooral daarom is She Has No Strings Apollo toch weer de moeite waard. Ondanks dat ze hetzelfde alle velen malen eerder hebben gedaan. En beter ook, want de plaat blijft behoorlijk achter op meesterwerk Whatever You Love, You Are. Ellis’ vioolspel is gewoon altijd mooi, of het nou is op een matige Nick Cave-plaat als Nocturama of een voorspelbare Dirty Three-schijf als She Has No Strings Apollo. En solisten waarvan dat gezegd kan worden zijn er jammer genoeg veel te weinig in de popmuziek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-dirty-three/she-has-no-strings-apollo/3291/
Meer Dirty Three op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-dirty-three
Deel dit artikel: