Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Moeten we The Darkness serieus nemen? Zanger (en gitarist) Justin Hawkins huppelt tijdens optredens geregeld rond in een catsuit waar Freddie Mercury trots op zou zijn. En aan zijn stem te horen zit dat pakje ook nog eens regelmatig te strak. En dan Frankie Poullain, de bassist. Ik weet honderd procent zeker dat ik hem al eens eerder heb gezien, als lookalike van zijn grote idool tijdens het Freddie Mercury Tribute Concert. Drummer Ed Graham en Dan, het broertje van Justin, maken The Darkness compleet.
In Engeland zijn ze al beroemd en lievelingen van de pers. Debuut Permission to Land kwam daar op 2 binnen in de albumlijsten en de rest van de wereld moet nu dus gaan volgen. Voor de verandering hebben de Britse media geen hip bandje uit New York uitgeroepen tot de nieuwste sensatie. The Darkness is namelijk gewoon een Engelse band.
Permission to Land staat vol met cockrock. Zo noemen ze het tenminste zelf en een betere naam kan ik eerlijk gezegd niet verzinnen.
The Darkness heeft het theatrale en het meezinggehalte van Queen, de riffs van AC/DC en Van Halen en de zang van een willekeurige NWOBHM-band. De powerballad wordt hierbij uiteraard niet vergeten. Het eindresultaat? Een gladjes geproduceerd en absoluut onorigineel album vol met muziek die al jaren geleden in de ban is gedaan. Je vrienden lachen je uit als je hiermee aankomt.
Maar om eerlijk te zijn blijf ik het album draaien, hoezeer ik me er ook tegen verzet. Verschrikkelijke muziek is het. Het laat je niet los. Verschrikkelijk goede muziek eigenlijk. Ik krijg er geen genoeg van. The Darkness is goed fout. Niet al te serieus nemen dus. En niet tegen je vrienden vertellen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/the-darkness/permission-to-land/3879/
Meer The Darkness op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-darkness
Deel dit artikel: