• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

The Darkness / Doomfoxx

Niet te stoppen rock-'n-rollmachine.
23 maart 2006, Heineken Music Hall, Amsterdam

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 27 maart 2006

Na ‘I Believe in a Thing Called Love’ heeft The Darkness nooit meer een hit gehad in Nederland en het nieuwe album One Way Ticket to Hell… and Back heeft zelfs een vrij harde landing gemaakt. Dat de Heineken Music Hall lang niet vol is voor het concert van de Britse retrorockers wekt dan ook geen verbazing. Jammer is het wel, want bij niet volledige bezetting is de bierhal een nogal naargeestige omgeving voor zulke vrolijke muziek.

Nou geeft de echte hardrocker zich altijd helemaal, naargeestige omgeving of niet. En de Australiërs van Doomfoxx laten er geen moment twijfel over bestaan dat ze echte hardrockers zijn. Lang, vettig haar, bierbuiken en voor extra tatoeageruimte opgepompte armen vormen het visuele gedeelte van het concert. Wat betreft de muziek ontpopt Doomfoxx zich tot een zeer getrouwe verspreider van het gedachtegoed van nationale trots AC/DC. Iets toevoegen aan deze traditie was wenselijk geweest.

De opkomst van The Darkness is redelijk ingehouden. Geen attributen en voorman Justin Hawkins draagt een Doomfoxx-shirt en een gepimpte spijkerbroek in plaats van de verwachte extravagante outfit. Blijkbaar moet het publiek deze keer vooral door de muziek omvergeblazen worden.

Dat lukt, want spelen kan The Darkness. Het schijnbare gemak waarmee rasmuzikant Hawkins al die hoge noten zingt en de solo’s uit zijn fel gekleurde gitaren pingelt is prachtig om te horen en zien. Met de komst van nieuwe bassist Richie Edwards is de toch al ijzersterke rock-‘n-rollmachine die The Darkness was dan ook nog eens flink versterkt. De man kan niet alleen prima bassen, hij beschikt ook over zo een sterke zangstem dat de door hem vertolkte versie van AC/DC’s ‘Highway to Hell’ een van de hoogtepunten van het concert is.

Bij de eigen nummers valt wel op dat het materiaal van doorbraakplaat Permission to Land beter is dan dat van het moeizaam tot stand gekomen One Way Ticket to Hell… and Back. Daarvoor geldt wel dat het, gestript van de wat gimmicky productie, een stuk levendiger klinkt. Zo blijkt ‘Hazel Eyes’ zonder de flauwe doedelzakpartijen ineens wel een leuk nummer. Maar absoluut hoogtepunt van One Way Ticket blijft toch wel ‘Bald’. Op de plaat, maar live met een vanuit de zaal solerende Hawkins nog veel meer. Niet voor niets sluit The Darkness er het optreden mee af.

Het concert in de Heineken Music Hall is het laatste van de Europese tour. Het zou perfect zijn als de band nu snel weer de studio in zou gaan om alle ellende rond One Way Ticket to Hell… and Back te vergeten en naar buiten te komen met de knaller die een band die zulke sterke concerten kan geven zonder twijfel in zich heeft.

Foto uit het KindaMuzik archief.

http://www.kindamuzik.net/live/the-darkness/the-darkness-doomfoxx/12358/
Meer The Darkness op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-darkness