http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

The Chap | Ham

Gekkenhuis!
CD, Lo Recordings

Tekst: Rob van Leeuwen

Publicatiedatum: 24 september 2005

Gekkenhuis! The Chap, een viertal uit Noord-Londen, moet dat gedacht hebben toen ze bezig waren met de opnames voor dit album. Drie jongens en een meisje, twee Engelsen, een Duitser en een Griek. Omschrijf ze hoe je maar wilt, veel duidelijker wordt het er niet op. Het gaat alle kanten op, alle richtingen uit en elk nummer klinkt weer totaal anders. Nog gekker, vreemder, lastiger.

In openingsnummer 'Baby I’m Hurtin’' lijkt het alsof dEUS toch nog een experimentele plaat heeft gemaakt. Bij het daaropvolgende nummer ('Woop Woop') gaat de band wat trager te werk, totdat je wordt wakker geschud door een flitsende synthesizer die uit de jaren ’90-hit ‘James Brown Is Dead’ lijkt te zijn weggelopen. Inderdaad, gekkenhuis!

De druppelende elektronica van The Notwist komt vaak voorbij. 'Auto Where To' klinkt als een folktronica-cover van The Futureheads’ 'Danger of the Water', terwijl The Chap in het meest toegankelijke nummer, 'I’m Oozing Emotion', nogmaals op zijn dEUS je oren laten flapperen.

Soms ligt de nadruk op het experiment, soms ligt de nadruk iets minder op het experiment en meestal betekent dit dus dat je geen standaard liedje te horen krijgt. Nee, dat levert niet altijd even gemakkelijke muziek op, en inderdaad, af en toe werken de creaties flink op je zenuwen. Niet zeuren, je had niets anders verwacht toch, toen je het eerste woord van deze recensie las?