• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Teenage Fanclub | Man-Made

Het lijkt goddomme weer tijd voor gitaren en melodie zonder bravoure of zelfmoordneigingen.
CD, PeMa/Munich

Tekst: Wilko van Iperen

Publicatiedatum: 13 mei 2005

Laten we eerlijk zijn, de laatste twee albums van Teenage Fanclub waren verre van spannend. De inmiddels niet-meer-zo-jonge groep uit Schotland was gedurende de eerste helft van de jaren ’90 met gelijkgestemden als Dinosaur Jr. en The Posies verantwoordelijk voor het succes van de gruizige pop, maar zo rond de eeuwwisseling was daar nog maar weinig van over. Kurt Cobain mag haar dan wel hebben uitgeroepen tot zijn favoriete groep, maar na 1995 verdween de band zo’n beetje uit het Europese oog. Na Bandwagonesque, Thirteen en Grand Prix leek de lol er eigenlijk wel een beetje van af.

Man-Made, het eerste reguliere album sinds 2000, is een allegaartje van wat Teenage Fanclub vooral op het genoemde drietal albums zo fijn maakte: krachtige popliedjes, met lijzige stemmen gezongen, die halverwege ineens versnellen om een Byrdiaans refrein in te zetten, afgemaakt met fuzzy gitaren die uit de speakers scheuren maar toch beleefd blijven. Of op je aller Neil Youngst moederziel alleen op de wereld zijn zonder het popidioom te verkwanselen…

Dit keer ook geen Alan McGee, die na het groot maken van Oasis het wel erg hoog in de bol kreeg en de Clubbies beloofde dat hun bandje het eindelijk ook big time zouden maken. Na door Sony als oud vuil achtergelaten te zijn doet Teenage Fanclub het nu met een eigen label. En zie waar die vechtlust toe leidt: het spelplezier is terug van weggeweest, en de muziek op Man-Made is even divers en spannend als weleer.

In het naar de Lemonheads knipogende ‘Slow Fade’ staan de versterkers 'roodgloeiend', op het naar de sixties riekende ‘Born under a good Sign’ worden de effectenpedalen weer eens goed benut en met de uitstekende single ‘Fallen Leaves’ laten de heren zien nog steeds meesters te zijn in het creëren van maximale diepgang binnen het popstramien. Bijten doet de Schotse band nog steeds niet, maar voor het melancholieke ‘Time Stops’ worden brommende ritmegitaren uit de kast getrokken, terwijl in ‘Cells’ op een luchtige manier de veroudering wordt bezongen.

Kortom: de druk die Teenage Fanclub ook de grootste band van de Britse eilanden moest maken is weggevallen en de heren zijn gelukkig weer zichzelf. Als Weezer net iets te kitscherig voor je is en je broek gaat knellen bij het horen van Nirvana, zit je goed met Man-Made. Tel daarbij op dat Dinosaur Jr. weer bij elkaar is en The Posies nog deze zomer een nieuw album uitbrengen en we zijn terechtgekomen in een regelrechte opleving van de powerpop. Het lijkt goddomme weer tijd voor gitaren en melodie zonder bravoure of zelfmoordneigingen!

Met of zonder powerpop-opleving, Man-Made is met ongelooflijk mooie en ontroerende pareltjes als ‘It’s all in my Mind’, ‘Flowing’ (oei, oei dat mooie eind maar ik verklap niets), ‘Save’ en ‘Feel’ alvast het lentealbum van 2005.

http://www.kindamuzik.net/recensie/teenage-fanclub/man-made/9511/
Meer Teenage Fanclub op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/teenage-fanclub