Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met The Madcap Laughs maakte Syd Barrett zijn eerste soloplaat, na in 1968 uit Pink Floyd te zijn gestapt. Op de in 1970 uitgebrachtte debuutplaat wordt hij echter nog steeds veelvuldig bijgestaan door zijn oude bandmaatjes David Gilmour en Richard Wright. The Madcap Laughs luistert weg als een even amusante als breekbare plaat, gemaakt door een evenzo breekbare geest.
Het is dan ook absoluut geen consequent werkje; het ene moment klinkt Barrett absurdistisch vrolijk en een nummer later intens droevig. In muzikaal opzicht is het werk van het ex-Pink Floyd-lid al even vervreemdend. Op The Madcap Laughs maakt Barrett een soort van psychedelische, vaak akoestische, folk. Soms lijkt het alsof hij gewoon maar speelt wat in hem opkomt en zingt hij hopeloos vals. In een ander nummer is de invloed van Gilmour en Wright weer evident aanwezig. In het prachtige ‘Golden Hair’ komt de tekst van een gedicht van James Joyce en waar ‘Love You’ tekstueel volstrekt onbegrijpelijk is, is de tekst van ‘Dark Globe’ angstig schizofreen.
De plaat is muzikaal vaak even vervreemdend als inconsequent en in tekstueel opzicht vaak volstrekt onnavolgbaar. En toch heeft deze plaat iets ontegenzeggelijk briljants in zich, waar je je vinger vaak nèt niet op kan leggen. Uiteindelijk is The Madcap Laughs een schrikbarend openhartig inkijkje in de briljante, door drugs en faam vernietigde, geest van Syd Barrett.
http://www.kindamuzik.net/recensie/syd-barrett/the-madcap-laughs/12509/
Meer Syd Barrett op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/syd-barrett
Deel dit artikel: