Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op Sweatmaster's derde album gaat de band verder op de weg die het op Tom Tom Bullet was ingeslagen: weg van het minimalisme van het verpletterende debuut Sharp Cut, naar een meer gevarieerde aanpak.
De klasse van Sharp Cut maakt dat dat even spijtig als onvermijdelijk is. Spijtig omdat de klasse van het Finse trio duidelijk in de eenvoud lag; onvermijdelijk omdat de band na gepiekt te hebben iets anders moet gaan doen om niet te vervallen in steeds fletsere kopieën van zichzelf.
Het titelnummer is het beste bewijs van wat er gebeurt als de band toch stagneert. Het is op het eerste gehoor Sweatmaster zoals je Sweatmaster wilt horen: stampende beat, staccato riffs, soulvolle uithalen van zanger Sasu Mykkänen en zelfs een koebelsolo. Maar het mist uiteindelijk toch de brille van een ‘I Am a Demon and I Love Rock ‘n’ Roll’.
Helemaal afwezig is die brille overigens niet; ‘Dead Legs’ kan zo bij de klassiekers van Sweatmaster oude stijl.
Maar de beste nummers op Animal zijn toch die waarin Sweatmaster een nieuwe koers vindt. Die koers ligt behoorlijk in het verlengde van Amerikaanse rockers als Queens of the Stone Age en Foo Fighters. Nog steeds draait het vooral om de groove, maar het geluid is groter en de refreinen zijn melodieuzer. Sweatmaster lijkt daarmee niet alleen zichzelf opnieuw uit te vinden, maar ook de deur open te zetten naar een groter publiek.
Het ‘nieuwe’ Sweatmaster krijgt op Animal dus behoorlijk vorm, maar helemaal vlekkeloos gaat dat nog niet. Een track als ‘Do What You Do to Me’ blijft totaal niet hangen en het melige ‘Filler’ is precies wat de titel aangeeft.
Daardoor is Animal een wat wisselvallig album geworden. Maar de goede nummers zijn wel van uitstekende kwaliteit
http://www.kindamuzik.net/recensie/sweatmaster/animal/15871/
Meer Sweatmaster op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sweatmaster
Deel dit artikel: