Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Er stroomt Midden-Oosters bloed door de aderen van Suuns, en wel in de person van vocalist Ben Shemie. Shemie heeft zijn wortels via vaders kant liggen in Irak. Zodoende. Dan is er de in Libanon geboren producer Radwin Ghazi Moumneh, ofwel Jerusalem in My Heart. Dit keer zonder politieke controverses en antizionistische agenda's. In het vriendschappelijk gebied van overeenkomst is daar dan het vijfendertig minuten durende, Arabische klankconstruct van Suuns and Jerusalem in My Heart.
Eerst zijn er de analoge synthesizers en waterige vocoders. Muziek voor analoge ruimtevaart. Moon Duo stijgt op, gevolgd door een sterrenspoor aan gitaarhysterie. Meer ouderwetse herrie, pompende drummachines en de draderige zang van Moumneh op 'Self'. Mijlenver verwijderd van Montreal en de droge vervreemding van Images du Futur. Er worden wat grensposten gepasseerd, maar het werkt. Opvallend goed.
Ondanks dat de nummers afzonderlijk niet altijd even hard beklijven (vormeloos vocoder-en-gitaarduet 'Leyla'), neemt dit niet weg dat de plaat als geheel een bijzonder intrigerende zit is met bovendien een verschroeiend slotstuk: '3attam Babey'. Een repetitief stuk kabaal dat open bloedt in een versleten textuur nostalgische elektronica en kapotte ruis. Een oud kleed waar de rafels aan hangen.
Na een rits aan gezamenlijke optredens én met een nieuwe van Suuns in het verschiet is er wat deze samenwerking betreft een eind te verwachten. Een tijdelijk eind, wellicht. Er is meer mogelijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/suuns-and-jerusalem-in-my-heart/suuns-and-jerusalem-in-my-heart-8209/26551/
Meer Suuns and Jerusalem in my Heart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/suuns-and-jerusalem-in-my-heart
Deel dit artikel: