Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In het najaar van 2012 besluiten artrockband Suuns en de Libanese folkmuzikant Radwan Ghazi Moumneh, alias Jerusalem in my Heart, samen muziek te gaan maken. Hoewel ze beiden uit Montreal komen, hebben ze muzikaal weinig gemeen. Suuns gaat voor structuur en precisieritmes afkomstig uit postpunk, prog- en krautrock. Moumneh voegt, met behulp van improvisatie, invloeden uit moderne muziek toe aan traditionele klanken uit het Midden-Oosten.
Het resultaat is Suuns and Jerusalem in my Heart [bovenste en linker foto], een geslaagde plaat waarin de twee richtingen samenkomen in fraaie gitaar- en elektronicadrones. Het album werd in 2012 al opgenomen, maar is pas in april 2015 verschenen omdat zowel Suuns als Jerusalem in my Heart voorrang gaven aan het verschijnen van eigen platen. De bijbehorende tour brengt ze naar Vera.
Voordat ze samen het podium betreden, geeft Jerusalem in my Heart een solo-optreden als voorprogramma. Gezeten op een drumkruk begeleidt hij zichzelf met beats, drones en samples uit laptop en analoge synthesizer, terwijl hij een oosters snaarinstrument (buzuk) bespeelt en daarnaast zingt in het Arabisch. Op de achtergrond zijn zowel abstracte als concrete beelden te zien. Beelden die met behulp van ouderwets celluloid vanaf de mengtafel worden geprojecteerd.
Wanneer hij het meest concreet voor de dag komt, met bijvoorbeeld geluid van ruisende golven, beelden van vervlogen strandtaferelen, ritmisch getokkel en zowel zoetgevooisde als klagende zang, maakt hij de meeste indruk. Moumneh is een uitstekend zanger en gitarist, wat enkele boeiende momenten oplevert. Daarnaast gebruikt hij de kunststof slang van een talkbox en zijn microfoon om een gruizig dronegeluid op te wekken. Het vormt een intens einde van een vindingrijk optreden.
Het kwartet van Suuns voegt zich er vervolgens bij tot Suuns and Jerusalem in my Heart [foto hier boven en rechts]. De beeldprojecties worden korreliger en abstracter; de muziek daarentegen klinkt voller en meer rockgericht, met name tijdens de eerste nummers. Moumneh speelt op zijn versterkte buzuk nog steeds oosterse gitaarlijnen tijdens 'Metal', terwijl de twee gitaristen van Suuns venijnige rockgolven produceren. Het levert een vroeg hoogtepunt op.
De elektronische kant van beiden komt later net zo goed aan bod, wanneer de toetsenist van Suuns zalvende krautrockgeluiden en zelfs tegen house aanschurkende klanken uit zijn batterij aan apparatuur tovert. De beats komen soms voor rekening van de drummer. Moumneh zorgt voor de muzikale integratie door zijn Arabische zang met behulp van een vocoder te vervagen, zodat deze prima past bij de toets- en knoppengeluiden. Met als meest uitgewerkte voorbeeld het dromerige 'In Touch'.
Sommige nummers komen een stuk feller voor de dag dan op plaat, zoals met behulp van de zorgvuldig opgebouwde gitaarmuur in hoogtepunt '3attam Babey'. Toch speelt het vijftal de composities in de basis vrijwel identiek als op het album. Dat is jammer, want de muziek leent zich juist voor improvisaties en alternatieve uitvoeringen. Het had van een relatief kort en goed optreden een lang en uitstekend optreden kunnen maken.
http://www.kindamuzik.net/live/suuns-and-jerusalem-in-my-heart/suuns-and-jerusalem-in-my-heart/26284/
Meer Suuns and Jerusalem in my Heart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/suuns-and-jerusalem-in-my-heart
Deel dit artikel: