Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al zijn hele carrière zwalkt Speedy J tussen de dansvloer en het experiment. Zijn eerste album kwam begin jaren `90 uit op Richie Hawtins label Plus 8. Daarmee introduceerde hij het droge, machinale Europese technogeluid tegenover het meer soulvolle geluid uit Detroit. Vervolgens verscheen hij in 1993 op de toonaangevende compilatie Artificial Intelligence tussen andere giganten van Warp in een tijd waarin de elektronica een beetje vorm kreeg. Bij Warp werden daarna ook zijn twee meest experimentele albums uitgebracht: A Shocking Hobby en G-Spot. Na een lange lijst van projecten en remixen koos hij in 2002 met Loudboxer (Novamute) weer voor de dansvloer. Daarmee bouwde hij voort op zijn kenmerkende technogeluid dat stevig en gelaagd is.
Het Collabs-project dat hij in 2004 startte, leek in eerste instantie weinig nieuws op te brengen. Met de Zweed Adam Beyer, die bekend staat om zijn beukende looptechno, maakt hij een goed, maar voorspelbaar dansvloerspeeltje. Hetzelfde geldt voor de Collabs met Literon. De derde samenwerking met schranzmeister Chris Liebing werkt wel. Dat is niet zo gek, de Duitser liet immers al een tijdje merken dat hij meer wilde dan dat opgezwollen gebeuk en Speedy J is altijd in voor wat nieuws. Na die eerste plaat besloten ze nog een plaatje te maken, samen op te treden en uiteindelijk dit album te maken.
Opener ‘Lego’ vertrekt vanuit sluiks optrekkend gebulder naar bedachtzame techno. Nee, geen lompe kicks zoals je misschien verwacht van deze twee. Een droge bas, ondergronds industrieel gesuis en klikjes vullen de eerste twee nummers. Op ‘Triflon’ wordt de beat iets dikker en staat er een schrapende klap te wachten bij tel twee en vier. Een exotische shaker verzorgt de funk. Halverwege voegt zich een gemodificeerde gitaar bij het ritmisch gezelschap dat zich ondertussen in een echokamer heeft genesteld. Dit lijkt meer op de schone minimal uit het zuiden van Duitsland, dan die smerige schranz van Liebing en anderen.
Vervolgens trekken de beats aan en worden de hihats scheller. Op ‘Acid Trezcore’ fladdert zelfs een 303 voorbij. Tijdens de breaks zwelt het overgebleven gruis op in afwachting van de bas die eventjes in de coulissen rust om vervolgens met stevige tred voort te stampen. Hier krijg je wat je verwacht: een pompende mechaniek die constant in beweging is. ‘Tricko Live’ laat horen dat het er op het podium nog veel uitbundiger aan toe gaat.
Metalism zou echter niet zo sterk zijn als ze het daar bij hadden gelaten. Juist de donkere ambient van ‘Eventide’ of ‘Assault’ (een combinatie van Hawtin-lichte techno en Zharkiaanse zwartgalligheid) maken dit album compleet. Behendig hebben ze de clichés ontweken en een eigen invulling van de hedendaagse techno gegeven die interessant is voor de hippe minimalvogel en de Schranztänzer. Samenwerking geslaagd!
http://www.kindamuzik.net/recensie/speedy-j-and-chris-liebing/collabs-3000-metalism/11412/
Meer Speedy J and Chris Liebing op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/speedy-j-and-chris-liebing
Deel dit artikel: