http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Snow Patrol | Eyes Open

Snow Patrol maakt de verwachtingen niet waar op Eyes Open
CD, Polydor/Universal

Tekst: Herman Roggeveen

Publicatiedatum: 08 mei 2006

Toen ik drie jaar geleden voor het eerst 'Spitting Games' hoorde van Snow Patrol, wist ik niet hoe snel ik Final Straw uit Engeland moest importeren. Wat ik toen hoorde, overtrof mijn stoutste verwachtingen: een plaat met twaalf oprecht briljante popliedjes. Met puntige gitaarpartijen, een gedoseerd aantal gekke geluidjes en evenzoveel grappige woordspelingen. De verwachtingen voor de opvolger zijn dan ook hooggespannen.

Die opvolger is er gekomen in de vorm van Eyes Open. De voorbode daarvan was 'You're All I Have', dat de plaat ook opent en dat tamelijk kalme popliedje is best representatief voor het gehele album. 'Hands Open' is misschien iets harder door de staccato elektrische gitaar maar 'Shut Your Eyes' is vervolgens weer mierzoet. Een tweede 'Run' kan mogelijk worden gevonden in 'Chasing Cars', terwijl de Iers/Schotse band zich ook aan een anthem waagt in de vorm van 'Make this Go on Forever'.

Toch ben ik niet tevreden. Waar Final Straw misschien maar twee, hooguit drie zwakke liedjes telde, bevat Eyes Open hooguit drie heel sterke liedjes. Het eerdergenoemde 'Make this Go on Forever' is daar één van, mooi opgebouwd en verrassend door het koor dat meezingt. 'Shut Your Eyes' is vooral erg sterk door het mysterieuze refrein dat de hele dag door je kop maalt en de tegenhanger 'Open Your Eyes' kan mijn goedkeuring wegdragen door de hoopvolle tekst en de muziek die daar perfect mee samenvalt.

De rest van Eyes Open bevat vooral liedjes van Snow Patrol die de pretentie uitstralen opnieuw geniale werkjes te zijn, zoals op Final Straw. Alleen wil het maar niet lukken om de spijker op de kop te slaan. Nergens word ik gegrepen, sommige nummers irriteren zelfs al tamelijk snel (zoals 'Headlights on Dark Roads').

Ik weet niet waar het is misgegaan bij Snow Patrol. Voor Final Straw werkten ze samen met een andere producer (Garrett Lee) dan op de eerste twee platen, wat duidelijk de band tot rijping bracht. Lee is voor Eyes Open opnieuw opgetrommeld. Een gebrek aan inspiratie? Onderlinge spanningen? Of de druk om opnieuw een meesterwerkje te maken? Hopelijk opent Snow Patrol spoedig de ogen weer, om in te zien dat ze beter kunnen dan Eyes Open.