Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op hun doorbraakalbum Dye It Blonde zongen de bandleden van Smith Westerns nog "All die young." Het had geen haar gescheeld of het was ze dat jaar tijdens hun show op Pukkelpop ook daadwerkelijk overkomen. Een dramatische storm haalde toen de tent waarin de band speelde naar beneden. Of dat invloed heeft gehad op het creatieve proces is verder onbekend, maar zeker is dat hun nieuwe plaat Soft Will stukken bedachtzamer klinkt.
Het tweede album Dye It Blonde en de daarvan afkomstige single 'Weekend' betekenden in 2011 de doorbraak naar een groter publiek voor Smith Westerns. De plaat had een jarenzeventigpopsound, terwijl de drie bandleden nog maar negentien en twintig waren. Dit klinkt op het eerste gehoor vrij opvallend, maar het is tekenend voor een retrogeneratie, waarin terugkijken eerder regel dan uitzondering is.
Op de nieuwe plaat haalt de band zijn inspiratie weer uit de jaren zeventig, maar toch is het een heel ander album geworden. Viel de voorganger nog te omschrijven als een plaat vol energieke hymnes, Soft Will is een stuk dromeriger en bij vlagen zelfs melancholisch. Neem bijvoorbeeld het vierenhalf minuten durende instrumentale 'XXIII', wat zo door had kunnen gaan voor een nummer van Pink Floyd. Ook 'Glossed' en 'Fool Proof' laten de groep op zijn dromerigst zien.
Het levert absoluut een goed album op en Soft Will doet dan ook niet onder voor de succesvolle tweede plaat. Waar The Vaccines hun coming-of-ageplaat nog Come of Age noemden, lijken de bandleden van Smith Westerns zoveel woorden niet nodig te hebben. Het is duidelijk: de groep heeft een volwassener geluid. Nummers als '3am Spiritual' en 'Idol' bewijzen dat de band nog jaren mee kan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/smith-westerns/soft-will/24241/
Meer Smith Westerns op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/smith-westerns
Deel dit artikel: