• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Slayer | War at the Warfield

De oorlog winnen doe je met Slayer.
DVD, Columbia/Sony

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 28 september 2003

De meest voor de hand liggende live-DVD in metalland liet lang op zich wachten. En terecht. Terwijl grootheden als Death, Iron Maiden, Entombed, Kreator, Motörhead en AC/DC al lang en breed een DVD in de schappen hadden liggen, bereidde Slayer, bekend om hun ongenaakbare live-reputatie, zich gedegen voor op War at the Warfield.

Alle aangehaalde DVD's gaan wel ergens de mist in. Slecht beeld, matig geluid, saaie cameravoering, fullscreen aspect ratio van 4:3; stuk voor stuk vertonen ze manco's die met de introductie van DVD tot het verleden zouden moeten behoren. Slayer daar in tegen, levert een werkje af van hoge kwaliteit. Breedbeeldformaat met dolby stereo of surround geluid dus.

De setlist from hell telt negentien nummers, opgenomen in het Warfield Auditorium in San Fransisco. In de voorspelbaarheid van die setlist schuilt meteen de kracht van het optreden. Je wordt aan de lopende band met klassiekers om de oren geslagen door vier muzikanten die leven op thrashmetal. Vanaf opener 'Disciple' is er geen houden meer aan. Of je nu wilt of niet, geboeid volg je het schouwspel tot de laatste klanken van afsluiter 'Angel of Death' je oren bereiken.

Hier en daar gaan geluiden op dat Dave Lombardo en niet Paul Bostaph achter de drums had moeten zitten. Hoewel Lombardo's Slayer-carrière stukken langer is, stoort het drumwerk van Bostaph geen enkel moment. Sterker nog, de overtuiging waarmee hij inhakt op zijn kit doet niet onder voor het boegbeeld dat inmiddels weer deel uitmaakt van Slayer.

De karige extra's vormen het enige punt van kritiek. WATWF is behept met een foto galerij, slechts één videoclip en een compilatie die de naam 'Fans Rule' draagt. Deze opeenvolging van mini-interviews met fans wordt voornamelijk bevolkt door Amerikanen die, antwoordend op suggestieve vragen, zichzelf compleet voor lul zetten in hun adoratie voor Slayer. Vooral de vadsige nerd die doodleuk beweert dat hij zijn leven te danken heeft aan z'n favoriete band, vervult je haast met plaatsvervangende schaamte. Gelukkig weten de bandleden zelf alles goed te relativeren.

Van een band die zoveel controverse heeft veroorzaakt, had ik een meer uitgesproken documentaire verwacht. Nog maar een keer het optreden bekijken dan, dat blijft net zo lang boeien als de formule van Slayer.

http://www.kindamuzik.net/recensie/slayer/war-at-the-warfield/4089/
Meer Slayer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/slayer