• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rowwen Hèze | Rodius & Lucius

Rowwen Hèze maakt zijn meest volwassen plaat. Een bewustwordingsproces in albumvorm.
CD, RHAM/Rough Trade

Tekst: Patrick van Engelen

Publicatiedatum: 28 september 2006

De thematiek in de liedjes van Rowwen Hèze is al jaren hetzelfde. Dat weet schrijver Jack Poels zelf ook. In de opener van Rodus & Lucius ('50 Joar') bezingt hij het goudeerlijk: “Want ik heb mar ien liedje. Ik heb mar ien verhaal, altied hetzelfde liedje. Maar ien plats woar ik mienne mosterd hoal." Dat datzelfde liedje eindigt met een Dixieland-arrangement en een soulzangeres op de achtergrond, geeft aan dat de band muzikaal wel veranderd is.

Het achtste studioalbum van de Limburgers klinkt frisser dan ooit. Er wordt beter gemusiceerd en eindelijk sijpelt ook de rauwe kant van de band door. Een zijde die op eerdere studioalbums af en toe behoorlijk werd gemist. Meesteraccordeonist Tren van Enckevort dook na wat kritieken over de productie nu zelf maar eens achter de knoppen. In samenwerking met Jos Haagmans blijkt hij een uitstekende producer te zijn. Sterker nog: Rowwen Hèze heeft nog nooit zo goed geklonken.

Hoogtepunten zijn er genoeg. Zo is er het met strijkers versierde ‘Dag Geluk’. Poels mijmert over een hernieuwde kennismaking met een oude bekende, waarschijnlijk een ex-vriendin. In het Fries/Limburgse ‘Droemvlucht’ gaat de zanger een duet aan met Nynke Laverman. Het is een bewerking van Shakespeare's Midzomernachtsdroom. De ballad is een buitenbeentje, maar wel een van uitzonderlijke klasse. Het is een romantisch eerbetoon aan de liefdesdroom. Gedragen, slepend gebracht. De passie druipt er vanaf.

Veel feestnummers bevat het nieuwe album niet. Drie om precies te zijn. Het rockende aan het wilde westen gelieerde ‘Krokodillelearelaarze’, ‘Vechte, valle en Opstoan’ en een van de weinige polkanummers op de plaat: '’t Greune Monster'. Dit laatste lied start met een bluesy gitaar, waarna een openhartig relaas volgt over jaloezie en relaties. Poels gebruikt een groen monster als metafoor voor de spoken in zijn hoofd.

Rode draad op Rodius & Lucius is de hoop. Poels heeft in zijn ’50 joar’ geleerd dat je af en toe moet knokken, maar dat alles dan wel weer op zijn pootjes terecht komt. “Allien tied wint het van schuldgevoel en spiet", zingt hij in het melancholische ‘Blad an de Palm’.

Rowwen Hèze bewijst echt volwassen te zijn. Waar eerder in hun carrière vergelijkingen werden getrokken met The Pogues en Los Lobos, kan nu Calexico aan het lijstje worden toegevoegd. In deze vorm kan de band nog jaren mee en wint het misschien zelfs nieuwe zielen. Heel knap na meer dan twintig jaar.

http://www.kindamuzik.net/recensie/rowwen-h-ze/rodius-lucius/13994/
Meer Rowwen Hèze op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rowwen-h-ze