• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Jack Poels leeft zijn eigen liedjes

KindaMuzik spreekt uitgebreid met zanger Jack Poels van Rowwen Hèze, de Limburgse band die zijn dertigjarig bestaan onlangs opluisterde met de negentiende cd Vur Altied. Een leven zónder muziek is voor Poels nog altijd ondenkbaar: "Ik word wakker met muziek en ik ga ermee naar bed."

Tekst: Machiel Coehorst

Publicatiedatum: 08 september 2016

Zaterdagmiddag, even voor twaalven. Grommend en gorgelend bereidt de Limburgse zanger zich voor op zijn optreden bij het radioprogramma Spijkers met Koppen, in het Utrechtse café Florin: "Het is nog wat vroeg om te zingen, normaal heb ik al een hele dag achter de rug. Daarom ben ik nu geforceerd bezig om mijn stem los te krijgen." Met welk nummer vangt hij zo meteen aan in de volgestouwde kroeg? "We beginnen met 'Ballades en Beer' van ons laatste album. Dat is een goede binnenkomer, en het vat dertig jaar Rowwen Hèze prima samen."

Magistraal
Drie decennia Rowwen Hèze: verlangt Jack Poels nog wel eens terug naar een bepaalde periode? "Nee, alle momenten zijn cruciaal geweest voor het verhaal Rowwen Hèze, en om te staan waar we nu staan." Natuurlijk, een ijkpunt in de carrière van de band was het optreden op Pinkpop in 1992: "Dat was een magistraal moment ja. Toen Mart Smeets na het optreden een microfoon onder mijn neus duwde, wist ik dat we daar echt iets hadden neergezet. Daar was geen antenne voor nodig. We hadden enorme stress van tevoren, maar met steun van die vele Limburgers werd het een groot feest. Het leek alsof er iets moest worden rechtgezet na al die grappen over Limburg."

Diepe rust
In het dertigjarig bestaan van de Limburgse band heeft Poels gegrossierd in mooie tekstregels. Wat vindt hijzelf de mooiste? "Die moet nog geschreven worden, net als mijn beste lied trouwens. Zo sta ik er in. Ik denk daar niet aan terug." Soms wordt hij wel verrast door een eigen tekst: "Dat gebeurde onlangs bij 'Blaad an de Palm'. Dat lied hebben we heel lang niet gespeeld, en toen we het in het theater speelden viel het opeens in een diepe rust." Veel van Poels' liedteksten ontstaan tegenwoordig op zijn iPhone: "Ik noteer losse woorden of zinnen. Pas achter de computer ga ik nadenken over een tekst." Hij leest enkele recente notities voor die op zijn mobieltje staan, waaronder een mogelijke tekst voor op zijn grafsteen: "Dit blijft wel onder ons, hè!"

Zijn goede geheugen is voor Poels een zegen: "Ik sla altijd dingen op, ook nu. Als er even niks gebeurt, denk ik: oh ja, ik was in Utrecht, er was een kalfje vermist en er liepen paarden over de weg. Dan heb ik alweer bijna een lied. Ik bof wel dat het zo werkt bij mij, met al die herinneringen en beelden die terugkomen. Ik leef mijn eigen liedjes, mooier kan eigenlijk niet."

Vlinder
Het is weer tijd om het podium op te gaan met zijn band. Na een mooie versie van de ballad 'Vlinder' keert Poels, opnieuw wat kuchend en rochelend, terug in de kleedkamer. "Ja, dat lied gaat over die jongen van Verstappen (in 1998 werd de elfjarige Nicky Verstappen vermoord tijdens een kamp in Brunssum, MC). In de krant las ik toentertijd het hartverscheurende verhaal van zijn moeder en ik was bang dat het vergeten zou worden. Het enige dat wij konden doen was er een liedje over schrijven. Zo blijft er toch aandacht voor die zaak." De moord op de jongen is nog steeds niet opgelost. Heeft Poels de ouders eigenlijk ooit ontmoet? "Nee, dat wilde ik niet. Zij hebben het ook nooit voorgesteld. We zijn altijd op afstand gebleven. Ik weet wel dat ze het een mooi lied vinden."

Matrozenpak
Jack Poels is intussen alweer enige tijd een bekende Nederlander. Zou hij nog wel eens onbekend over straat willen? "Dat heb ik laatst geprobeerd tijdens carnaval in Venray, waar mijn vrouw vandaan komt. Zonnebril op, baard opgeplakt, muts op, en een matrozenpak aan. Iedereen liep me straal voorbij, ook mensen waarvan ik zeker wist dat ze me kenden. Uiteindelijk werd ik toch door iemand herkend." Eerlijk gezegd houdt hij wel van alle aandacht: "Zonet in het hotel zei iemand tegen mij: 'Niet te veel eten hoor, Jack', en liep door. Dat vind ik superleuk. Of als iemand in het voorbijgaan zegt: ''Vur de Kerk op 't Plein' is jullie mooiste liedje.' Daar geniet ik wel van ja."

Gevoel
Het merendeel van zijn teksten is geschreven in het Limburgs dialect. Hoe belangrijk is die taal voor hem? "Ik ben niet zo bezig met het voortbestaan van het Limburgs. Maar als ik mijn teksten vertaal naar het Nederlands verliezen ze hun kracht. In het Limburgs dialect weet ik meteen of een woord zeggingskracht heeft of niet, bij het Engels of een andere taal niet. Bij het Nederlands heb ik dat soms ook, maar mijn gevoel, en de directheid om mensen aan te spreken, kan ik beter kwijt in het Limburgs." Toch heeft hij intussen ook een flink aantal liedjes met Nederlandstalige teksten achter zijn naam: "Op een gegeven moment ben ik door mijn repertoire heen qua rijm in het Limburgs, ik wil wel dat het rijmt. Dan is Nederlands soms even fijn om te zingen. Die afleiding heb ik wel nodig."

'I'm an Albatraoz'
Enkele maanden geleden verscheen het jubileumalbum Vur Altied, waarvoor Rowwen Hèze een jaar lang elke maand een nieuw liedje schreef. "We hadden genoeg teruggekeken op die dertig jaar en dachten: om vooruit te kijken maken we elke maand een nieuw liedje. Er gebeurde steeds wel weer iets dat de zaak aan de gang hield en een idee vormde voor een nieuw lied." Het opzwepende 'Van Drinken Krijg Je Dorst', dat de band vandaag ook in café Florin speelt, ontstond in de show bij Giel Beelen waar het gebruikelijk is om een liedje uit de Top 40 te coveren. "Wij kozen voor: 'I'm An Albatraoz' van AronChupa. Ik heb nog nooit zo snel een tekst verzonnen, twee akkoorden erbij en klaar. Het is voor ons de grootste hit van het jaar geworden, haha."

Geluk in de ogen
Poels en consorten sluiten Spijkers met Koppen af met het tijdloze en schitterende 'Auto, Vliegtuug': "Ja, dat is inderdaad wel lekker om te zingen. Maar ook een lied als 'Ien Minuut' zing ik graag, daar kan ik helemaal in gaan hangen als ik een goede dag heb." Heeft hij enig idee wat hij geworden zou zijn als hij geen zanger was? "Ik was voorbestemd om grafisch ontwerper te worden. Kok had ook gekund, mijn vader was kok in het leger. Maar ja, het is anders gelopen. Als ik maar het geluk zie in de ogen bij mensen. Dat kan door muziek, maar ook met koken of een schilderij (Poels is ook verdienstelijk schilder, MC)." Een leven zonder muziek is echter ondenkbaar: "Nee, dat gaat niet, nee nee nee. Ik word wakker met muziek en ik ga ermee naar bed."

Beetje verliefd
De zanger heeft in al die jaren al menig muzikale droom in vervulling zien gaan (onder andere optreden met Los Lobos en met de accordeonist Flaco Jiménez), maar met wie zou hij nog wel eens een duet willen zingen? "Met Anneke van Giersbergen hoop ik dat ooit te gaan doen. Ik ben stiekem een beetje verliefd op haar geworden. Mijn vrouw trouwens ook hoor, haha. Hopelijk wordt het een fijn countryliedje met een dikke, vette snik erin."

Ten slotte, hoe ziet Poels de toekomst van Rowwen Hèze? "Als ik geld zou hebben om tijd erbij te kopen, zou ik dat doen."

Beeld is gemaakt door Hugo Thomassen.

http://www.kindamuzik.net/interview/rowwen-h-ze/jack-poels-leeft-zijn-eigen-liedjes/26839/
Meer Rowwen Hèze op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rowwen-h-ze