Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Typisch Rednose Distrikt om je album te beginnen met een kinderliedje over een poes. Bij de Amsterdammers weet je immers nooit of ze je voor het lapje houden of niet.
DJ’s Aardvarck en Steven De Peven buigen al vier jaar een lachspiegel om de dansvloer met hun maffe singles en kleurrijke optredens, waarop sleazy soul, gruizige hiphop en lofifunk haasje over springen.
Poes is Rednose Distrikts tweede album en opvolger van het vier jaar terug verschenen Iller Dan Je Ouders. Aan dat album werkte ook wonderboy Kid Sublime mee, die daarna de band verliet om met de cd Basement Soul veel indruk te maken.
Net als op Sublimes album trekt ook op Poes een parade van vrienden en gastzangers voorbij. Zo zingt Benny Sings een moppie mee, evenals soulzanger U-Gene, het Amsterdamse raptalent Miss Melodee en de Duitse zielsverwant Mocky. Wellicht onbedoeld, maar mooi in lijn met de filosofie van het Amsterdamse platenlabel Kindred Spirits.
Ontspoorde of verzandde Iller Dan Je Ouders af en toe nog in meligheid, Poes klinkt een stuk volwassener en evenwichtiger. Met een stel mooie liedjes, goede composities en vette (broken) beats. En af en toe een vette knipoog, zoals op de hondepoepprotestsong 'Your Shit'.
Op hun best is het duo als ze de experimentele hiphophoek induikt, zoals op het duistere 'Maaitiemaai', het veel te korte 'Wop' en het afsluitende 'No More Blingbling', waarop Mocky de raps voor zijn rekening neemt.
Nog altijd een straatkat, maar wel eentje om in huis te halen...
http://www.kindamuzik.net/recensie/rednose-distrikt/poes/15542/
Meer Rednose Distrikt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rednose-distrikt
Deel dit artikel: