• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Prince | One Nite Alone... Live

Prince eindigt godzijdank niet als een derderangs Little Richard, maar heeft - als-'ie dit weet vast te houden - nog veel moois voor ons in petto.
CD, NPG Records

Tekst: Tim den Heijer

Publicatiedatum: 10 maart 2003

Een dure livebox van Prince. Zit iemand daarop te wachten? De massa is de man zo'n beetje vergeten. De fans komen al om in de live-bootlegs. En dan bestaat kant één ook nog 'ns grotendeels uit nummers van het recente The Rainbow Children. Een concept-LP met fusion-invloeden, geïnspireerd door zijn bekering tot Jehova's Getuige. Bij die laatste zin zakt zelfs de meest welwillende luisteraar de moed diep in de schoenen. En toch, en toch.

In plaats van zijn comfortabele handgemaakte gitaren prijkt in de inlay trots de afgeragde Japanse imitatie-telecaster die hij op Controversy zo heerlijk droog liet rammelen. En dat tekent One Nite Alone...Live. Want Prince doet op deze drie CD's (twee reguliere en één bonus-aftershow) eindelijk weer eens z'n stinkende best. Wat niet wil zeggen dat je hier Prince hoort 'als vanouds'. Allesbehalve.

Rauw
De Prince van de jaren '80 was een meester in theatrale podiumacts en een pionier in elektronica. De nieuwe Prince praat over 'real music for real music lovers'. Zo saai als dat op papier klinkt, zo spannend is het bij vlagen op deze CD's. Het gitaarwerk is rauw, de zang nog altijd ongeëvenaard soulful. En klassiekers als 'When You Were Mine' en 'Strange Relationship' krijgen een geïnspireerde, volwassen uitvoering die de legendarische originelen bijkans doet verbleken.

Prachtsongs
Hits als 'Purple Rain' en 'Little Red Corvette' zijn nadrukkelijk afwezig, maar op CD twee kunnen we ons in een langgerekte piano-medley vergapen aan een bijna eindeloze reeks prachtsongs, teruggebracht tot de essentie. Toch zijn de uitgesponnen improvisaties hier de hoogtepunten. De huidige incarnatie van de N.P.G. is Prince's beste band ooit, wat ook niet zo gek is met (P-)Funk veteranen Maceo Parker en Greg Boyer in de blazerssectie. Op de bonus-CD geven George Clinton en Larry Graham ook nog eens acte de présence. Om nog maar eens te onderstrepen dat de Prince van 2003 bovenal een funkateer is.

De Schoot van God
Het druipt van elke noot in deze doos af: de Ster is muzikant geworden. Op One Nite Alone... Live hoor je de uitbundige opluchting van iemand die eindelijk zijn plek heeft gevonden. Of dat nu is in de Schoot van God, of naast de hemelse altsaxofoon van Maceo - het verschil is te verwaarlozen. Wat telt is de energie, de soul, de diepte die op deze platen wordt neergezet. Het tij is gekeerd: Prince eindigt godzijdank niet als een derderangs Little Richard, maar heeft - als-'ie dit weet vast te houden - nog veel moois voor ons in petto.

http://www.kindamuzik.net/recensie/prince/one-nite-alone-live/2641/
Meer Prince op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/prince