• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Prince | N.E.W.S

Een van de grootste talenten van z'n generatie klinkt op N.E.W.S eindelijk weer veelbelovend.
CD, NPG Records

Tekst: Tim den Heijer

Publicatiedatum: 08 augustus 2003

Na de dorre jaren '90 lijkt de muzikant die weer gewoon Prince heet opeens herboren. Zijn vorige "echte" cd, The Rainbow Children, was al beter dan een "best of" van de jaren waarin hij als symbool door het leven ging. De verpletterende tour en live-box die erop volgden, bewezen dat die opleving niet van korte duur was. Ondertussen ging de man door in het razende tempo dat we van zijn beste perioden kennen: er verschenen aan de lopende band fanclub-only-tracks en -cd's, waaronder de jazzfunk-exercitie Xpectation. Die laatste werd veelal gezien als een tussendoortje om de fans tevreden te houden. Maar uit N.E.W.S (gewoon in de winkel te koop) blijkt dat het hier niet ging om een uitstapje. Integendeel: de cd is nog een portie radicaler dan Xpectation. Zo bestaat-'ie uit vier instrumentale tracks ('North', 'East', 'South' en 'West') van elk precies veertien minuten, opgenomen op één dag. Prince laat zich op de gïïmproviseerde nummers (jams zou een verkeerde benaming zijn voor het beheerste samenspel) horen als de begenadigd toetsenist en - vooral - gitarist die hij is. Hoewel hij al vaker bewees het jazz-idioom verrassend goed te beheersen, houdt Prince-de-gitarist hier vast aan zijn eigen ruige, funky stijl, waardoor hij met adembenemende precisie tussen de muzikale rampgebieden van slappe fuzak en gezwollen pretentie door weet te navigeren.

Prince geeft met N.E.W.S een duidelijke intentieverklaring af: een fuck you naar de wereld van MTV en arrenbie én een open sollicitatie naar de vacante functie van Voorman van de Hedendaagse Jazz. Slecht nieuws voor de overige sollicitanten, want de overstap van pop naar jazz wordt hier gemaakt met zoveel zelfvertrouwen, karakter en power dat het mij niet zou verbazen als volgende generaties conservatoriumklantjes rond gaan lopen met goedkope distortionpedalen en telecasters met tijgerprint. Tenminste: als het elitaire jazz-establishment kan erkennen dat iemand die stadions uitverkoopt ook werkelijk iets in z'n mars heeft. Ach, misschien ís jazz ook wel alleen te redden door een outsider als Prince, die geld en fans genoeg heeft om de conventies aan z'n plateauzolen te lappen. De tijd van drie-minuten-drie-akkoorden-pareltjes ligt voorgoed achter Prince. Maar, en dat is veel belangrijker, één van de grootste talenten van z'n generatie klinkt op N.E.W.S eindelijk weer veelbelovend. En dat is goed nieuws.

http://www.kindamuzik.net/recensie/prince/n-e-w-s/3724/
Meer Prince op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/prince