Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat Prince (47) één van de meest veelzijdige artiesten van de laatste vijfentwintig jaar is, staat niet ter discussie. Dat hij dat de laatste vijftien jaar met wisselend succes heeft laten zien ook. De kleine grote man uit Minneapolis leek ruim tien jaar geleden, na zijn ruzie met platenmaatschappij Warner en zijn naamsveranderingen, zelfs in een heuse identiteitscrisis te zijn geraakt, gezien de reeks wisselvallige albums die hij afleverde. Deze leken voornamelijk de allertrouwste fans nog te bekoren.
Het was dan ook lang de vraag of er nog een keer een ‘ouderwetse’ Prince-plaat uit het brein van het muzikale genie zou ontspruiten. Musicology (2004) was slechts een half geslaagde poging om zijn vertrouwde geluid nieuw leven in te blazen, maar liet de hoop op een nieuwe klassieker nog niet varen. Dat hopen en wachten wordt met 3121 eindelijk beloond.
Het nieuwe album (verwijzend naar het adres van zijn huis in Los Angeles) is een bruisende, spannende smeltkroes die het beste biedt van bijna drie decennia Prince. De broeierige funk van ‘3121’ en het fenomenale ‘Blacksweat’ vindt moeiteloos aansluiting op de catchy r&b van ‘Incense and Candles’ en ‘The Word’. Authentieke Prince-pop vind je in het aan Sign o’ the Times refererende ‘Love’ en het uitbundige ‘Fury’, waarop hij weer eens als begenadigd gitarist te beluisteren valt.
Ondanks dat hij de leeftijd van vijftig nadert, lijkt Prince niets van zijn libido te hebben verloren, want nog steeds weet hij als geen ander seks in zijn muziek te stoppen. Hoewel hij expliciete erotische toespelingen uit zijn teksten haalde toen hij zo’n zes jaar geleden toetrad tot de Jehova’s Getuigen, zijn deze op 3121 weer uitdrukkelijk aanwezig. Zo blijkt bijvoorbeeld uit het één-tweetje met een achtergrondzangeres in het sensuele ‘Lolita’:
(P:) Lolita?
Yeah?
(P:) How bad are you girl?
Bad!
(P:) Then, what you wanna do?
Whatever you want!.
Zwoele en gelikte ballads ontbreken ook deze keer niet in de vorm van ‘Te Amo Corazón’ en ‘The Dance’. Het zijn niet de beste nummers, maar binnen de sfeer van het album wel functioneel als rustpunt. In ieder geval doen ze geen afbreuk aan de diversiteit en de tot het einde toe enerverende ambiance. Dat geldt zeker voor de spetterende, soulvolle uitsmijter ‘Get on the Boat’, waarin op de valreep James Brown nog naar de kroon gestoken wordt.
Prince verkeert in topvorm. 3121 bevat een tiental kwalitatief zeer sterke nummers (twee tracks moeten het doen met een voldoende), staat bol van de energie en is zowel consistent als eclectisch. Daarmee is dit album een nieuwe mijlpaal in een lange en indrukwekkende carrière.
http://www.kindamuzik.net/recensie/prince/3121/12313/
Meer Prince op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/prince
Deel dit artikel: