• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pretty Girls Make Graves | Good Health

Complex en toch maar al te simpel.
CD, Matador/V2

Tekst: Jurgen Tiekstra

Publicatiedatum: 24 oktober 2004

De tweede langspeler The Good Romance was er al. Nu is ook de emocore van debuut Good Health samen met de vier nummers van de allereerste EP op een schijfje in de Nederlandse platenzaken te vinden. Geheel geen slechte zaak, want de eerste plaat van Pretty Girls Make Graves is een sterke.

Evenals zijn opvolger werd Good Health geproduceerd door Phil Ek (Built To Spill en Modest Mouse). De man geeft de band uit Seattle een heldere, maar schelle sound die hem goed past. De muziek blijft grijpbaar en vervalt niet in wanorde, wat niet ondenkbaar zou zijn. Pretty Girls Make Graves kent namelijk twee gitaristen, die geen van beide de ondankbare taak van slaggitarist op zich wilden nemen. Terwijl drummer Nick Dewitt bekwaam de zaak stevig aansnoert en bassist Derek Pudesco goed te begrijpen basisnoten neerlegt, is de gitaren een vrije rol toebedeeld die zich in meer of mindere mate los beweegt van het compositorische fundament. Ze springen grillig en nerveus over de drum- en baspartijen. Het zorgt er voor dat de band niet recht-toe-recht-aan rockt, maar een tamelijk complexe manier gevonden heeft om de oprecht geuite woede en incidentele opluchting te begeleiden.

Zo uitgekiend als de getalenteerde muzikanten te werk gaan, zo onopgesmukt krijst en zingt frontvrouw Andrea Zollo. In de emocore, waarover we het nu hebben, reikt de technische beheersing niet verder dan het instrumentarium. Het geeft het genre een aardig eigen geluid. Zollo kent haar rol van gefrustreerd gevoelsmens goed. Ze gooit het er allemaal uit in ongenuanceerde teksten.

Pretty Girls Make Graves weet elementen bij elkaar te brengen die spannende combinaties vormen. De muziek wringt. Het is af en toe moeilijk er je vinger onder te krijgen. Het is complex en tegelijk ook maar al te simpel. Het opgefokte wezen van de band is slechts in bedwang te houden door het aan de hermeneutische ketting van de emocore te leggen.

Op de vier nummers die van hun vroege EP stammen is te horen dat de band wel degelijk een weg moest afleggen. De gitaristen spelen hier nog conventioneel en zangeres Zollo blijft ietwat hangen in de functie van schreeuwlelijk. Maar in de andere negen nummers is een volgroeide band te horen.

Op zijn best is Pretty Girls Make Graves een eigenzinnige emotiemachine, die heerlijk fris over alles heendondert en zijn intelligentie vooral laat blijken in een uitgedokterd geluid.

 MP3: ‘Speakers Push the Air’

http://www.kindamuzik.net/recensie/pretty-girls-make-graves/good-health/7608/
Meer Pretty Girls Make Graves op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pretty-girls-make-graves