Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dat Johnny Cash met een nieuwe plaat komt zal voor sommigen een verrassing zijn. De man is immers dood. Met het verschil dat de heren van Pixies deze staat nog (net) niet hebben bereikt, is de verschijning van deze tweede ep echter niet minder wonderbaarlijk.
Afgelopen jaar verscheen nog, tot grote hilariteit van menigeen (en diepe treurnis van de ander), EP1. Dit alles met het oog op wat moet worden dé> grote terugkeer van de indietitanen (hou je vast): een nieuw album.
Nu men zich nog in de aanloop daartoe bevindt, rijst de vraag wat het fossiel Pixies de luisteraars nog te melden heeft. Het gegil dat Frank Black op zesenveertigjarige leeftijd nog altijd voortbrengt communiceert zoveel als 'We kunnen het nog best.' Zo'n instelling is lovenswaardig en houdt de zorginstelling weliswaar voor nu buiten de deur, maar je kunt je afvragen of een beginnende band enige indruk zou maken met de boer'nrock van 'Blue Eyed Hexe'.
Het is een kwartier lang oude-jongens-krentenbrood wat de heren serveren op deze ep. Dat mag de naam Pixies wellicht onwaardig zijn, maar als je daaraan voorbij kijkt heb je hier zomaar vier frisse liedjes die je ook nog eens kunt meezingen. En dat alles ook nog eens in een spuuglelijke hoes. Nou, wat wil een mens nog meer?
Het is te hopen dat een mens nu meer wil, want de derde ep en de plaat zijn al onderweg.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pixies/ep2/24870/
Meer Pixies op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pixies
Deel dit artikel: