Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het spel van licht en schaduw dat duo Coyes en Dunis op voorgaande platen met zoveel plezier uittekenden is uit. Er is geen schaduw meer: enkel een pijnlijke, polychrome lichtpriem. En het oog is niet het enige zintuig dat het zwaar te verduren heeft op Cosmic Logic.
De digitale monoliet die Peaking Lights bij elkaar hebben gebreid bemoeit zich ten hoogste met zijn eigen inwendige, statische logica. Als een kind, in het saaiste hoekje van het informaticalokaal met het hoofd veel te diep in de grafische rekenmachine. Een eindeloze reeks eentjes en nulletjes. Streepjes en blokjes.
De plaat bestaat uit elf varianten op elkaar inspelende geluidsblokjes. Primair gekleurde weefseltjes. Fragmenten die je kunt vangen in het display van een digitale alarmwekker. En, onmogelijk te vergeten, de bordkartonnen zang van mevrouw Dunis.
Met de binaire stuiptrekking van 'Eyes to the Sea' is het digitale vacuüm volledig. En daarmee weet Peaking Lights iets te bereiken dat slechts weinig platen in de wereld ooit gegeven is, namelijk zichzelf nagenoeg op te heffen. Een blinde variatie op het getal nul.
Na de even wisselvallige als interessante petrischaalexperimenten op 936 en Lucifer, was het klaarblijkelijk tijd voor even heel iets anders. Wellicht een frisse zet, maar het gesloten Cosmic Logic is daar met zijn paarse palmboom en verdrietige WordArt helaas het resultaat van. Volgende keer beter? Wie weet. Het kind in de hoek van het lokaal is alvast in slaap gevallen. Rode slaapstriem op de onderarm.
http://www.kindamuzik.net/recensie/peaking-lights/cosmic-logic/25469/
Meer Peaking Lights op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peaking-lights
Deel dit artikel: