http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Peaking Lights | Lucifer
Een opdringerige schoonheid.
CD, Mexican Summer/Konkurrent
Tekst: Gijs Mulder
Publicatiedatum: 03 augustus 2012
Nadat de eerste platen van Peaking Lights geruisloos aan de meesten voorbijgevlogen waren, trok de geniale knip- en plakdubpop van het afgelopen jaar uitgebrachte 936 veel aandacht. Dromerige schoonheid met een onweerstaanbaar ruw randje was wat Aaron Coyes en Indra Dunis vervaardigden; frisse pastelkleuren met de kalmte en diepte van de beste reggaeplaten. Amper een jaar later is hier al Lucifer, de - te? - snelle opvolger van de oase van ontspanning die 936 was.
Was 936 een vreugdevuur, dan kan Lucifer, zeker op het eerste gehoor, aanvoelen als een waakvlammetje. De plaat dreutelt meer dan zijn voorganger en de ingrediënten die het duo vorig jaar zo verrassend combineerde, zijn nu bekend. Omdat het recept nu bovendien kleinschaliger is, overweldigt de psychedelica minder en komt de schoonheid bij vlagen. Een van die vlagen is 'Cosmic Tides', dat een onbestemde, verre liefde schetst en aanvoelt als herinnering aan een vakantieliefde uit de Malediven. Vooral als vervolgens chocoladezoete vocalen waarop je zachtjes in slaap kunt dommelen de kop opsteken, overweldigt het duo. Ook het fragiele 'LO HI' voelt als een zwoele luchtstroom en biedt een schoonheid van warme radiogolven, zachte echo's en licht geruis.
Op de mooiste momenten van Lucifer voelen de instrumentaties als korte, onvoorspelbare pulsen van wisselstroom die vanuit een ver verwijdere spanningsbron komen aandrijven, maar die momenten zijn schaars. Op andere punten, zoals op 'Dreambeat', neemt de muziek directere vormen aan en vloekt licht met de mysterieuze klankschaal vol dub, franje en Afrikaanse ontspanning die de basis vormt. Het wegdromen van weleer vervalt dan al gauw in een verveeld soort aanmodderen.
Lucifer is wisselvalliger dan het onvolprezen 936 en komt al terwijl de magie van de voorganger nog lang niet is uitgewerkt. De ontspanning lijkt bij vlagen geforceerd, hoewel dat niet wegneemt dat ook hier parels onder de oppervlakte liggen. Met name wanneer de dromerige vocalen van Indra Dunis de overhand nemen en de vervreemding vrij spel heeft, maakt Peaking Lights mooie klankmengsels. Om die reden is Lucifer geen teleurstelling, maar wel aan de ongeduldige kant: een opdringerige, onrustige schoonheid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/peaking-lights/lucifer/23102/
Meer Peaking Lights op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/peaking-lights
Deel dit artikel: