• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Paul McCartney | Chaos and Creation in the Backyard

Schoenmaker blijft bij zijn leest.
CD, Capitol/EMI

Tekst: Hans van Lissum

Publicatiedatum: 30 oktober 2005

Meer dan dertig jaar na het uiteenvallen van The Beatles blijft het nog altijd wonderbaarlijk hoeveel matig solowerk Paul McCartney met de jaren op zijn cv heeft mogen bijschrijven. Ook tijdens de hoogtijdagen slipte er weleens een kleine misser tussendoor, maar die waren nimmer zo moeilijk vergeeflijk als 'Mull of Kintyre' of de misplaatste synthesizerexperimenten van album McCartney II. Of het nou aan laksheid of een compleet gebrek aan inspiratie heeft gelegen staat nog altijd ter discussie, maar feit blijft dat de stijgende lijn er sinds Flaming Pie uit 1997 weer inzit. En een stijgende lijn, dat betekent in het geval van McCartney gewoon lekker schaamteloos omkijken naar de succesdagen en een ontzettend Beatlesque plaat als Chaos and Creation opnemen.

Toegegeven, het resultaat kan zich niet meten met het beste van The Beatles en zal dat waarschijnlijk ook nooit meer kunnen, maar de mindere goden uit het oeuvre van de Fab Four worden zo nu en dan wel geëvenaard. 'A Certain Softness' is een melancholieke bossa-nova die meteen weer klinkt alsof het er altijd is geweest, en op 'Riding to Vanity Fair' verraadt producer Nigel Godrich nog eens even goed naar zijn eigen verrichtingen op Becks Sea Change te hebben geluisterd. Het is, samen met de 'Blackbird'-update van Jenny Wren, het beste nummer op de plaat, met een McCartney die dienstbaar een stapje terugdoet en zich laat omringen door warm aanzwellende strijkers, een eenzame xylofoon en een duidelijk gevoel van reflectie. Simpel, doeltreffend en daardoor ontroerend.

Godrich had wat dat betreft de teugels wel wat strakker aan mogen trekken, want als Paul eenmaal op standje suikerzoet staat, dan gaat meneer d'r ook voor. En dus klinkt 'English Tea' als het met honing overgoten zusje van 'Martha My Dear', met een dermate weeïge piccolo-solo op het eind dat je na afloop meteen de drang hebt tot het poetsen van je tanden. Het is de enige misser op een plaat die verder vooral uitblinkt in de dingen simpel houden en ons vooral lijkt te beloven dat die perfecte, misschien wel klassieke McCartney-plaat er ooit echt nog gaat komen. De vonk is er alvast weer.

http://www.kindamuzik.net/recensie/paul-mccartney/chaos-and-creation-in-the-backyard/10998/
Meer Paul McCartney op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paul-mccartney