• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Paul McCartney

Sprakeloos.
09 december 2009, Gelredome, Arnhem

Tekst: Guido de Greef

Publicatiedatum: 10 december 2009

Wat mag je verwachten van een optreden van Paul McCartney? Dat hij al zijn bekendste hits speelt, uit het oeuvre dat hij in vijftig jaar heeft opgebouwd? Het zou blasfemisch zijn. Maar Macca draait er zijn hand niet voor om. Alleen het openingssalvo al is een drietrapsraket, bestaande uit 'Magical Mystery Tour,' 'Drive My Car' en 'Jet'. En vervolgens neemt hij geen gas terug.

In de eerste helft is er een evenwichtige mix tussen nieuw werk en muziek van Wings of The Beatles. Dat had prima heel de avond door mogen gaan, want de nieuwe songs, zoals 'Sing the Changes' van The Fireman - het samenwerkingsverband tussen McCartney en Youth - en het voor een nieuwe film met Robert De Niro geschreven '(I Want to) Come Home', zijn fenomenaal en passen uitstekend tussen al die klassiekers. Het is geen enkel probleem om van 'Dance Tonight' via 'And I Love Her' bij 'Mrs Vanderbilt' uit te komen. Toch verschuift naarmate de avond vordert het accent steeds meer naar Beatlesmateriaal.

Dat materiaal stemt weemoedig. Het is ontroerend als McCartney liedjes opdraagt aan John, George en Linda, maar het wordt nooit larmoyant. Hij vertelt dat hij de Harrisoncompositie 'Something' op een ukelele gaat spelen die hij ooit van Harrison cadeau kreeg. Vervolgens krijgt het Hawaiiaanse snaarinstrument zélf een applaus, waarop hij vraagt of het publiek wel goed snik is. Zo'n opmerking toont de klasse van de zanger: roerend, maar niet te sentimenteel. McCartney oogt ook relaxed en maakt grapjes met een man uit het publiek die een plectrum van de zanger wil ruilen tegen zijn vriendin. Eerst toont hij geen interesse, een liedje later vraagt hij hoe die vriendin er dan uitziet.

De zanger is op zijn zevenenzestigste in topconditie en toont zijn buitengewone klasse in een perfecte, tot in de puntjes verzorgde show waarin álles klopt. De beelden op de achtergrond zijn elke keer raak: het ene moment sfeervol, zoals bij 'Eleanor Rigby', het volgende moment overweldigend in 'Live and Let Die'. In de tussentijd speelt McCartney met een geweldige begeleidingsband een contingent van voornamelijk Beatlesklassiekers om kippenvel van te krijgen: 'Blackbird', 'Back in the USSR', 'A Day in the Life', 'Let It Be' en 'Hey Jude', om er maar een paar te noemen.

In een show van bijna drie uur komen sommige krakers natuurlijk niet voorbij. Je kan het McCartney niet kwalijk nemen, want hij is zonder overdrijven de grootste popmuzikant op aarde. Eigenlijk is dat zelfs een understatement.

http://www.kindamuzik.net/live/paul-mccartney/paul-mccartney-4913/19572/
Meer Paul McCartney op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paul-mccartney