Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Paul Flaherty’s longen moeten immens zijn, enorme reservoirs vol brandende lucht. De patronen die hij uit zijn saxofoon blaast kronkelen van woede en onuitgesproken frustratie, maar net zo goed wisselt hij die explosieve intensiteit af met haast romantische melodieën. Flarden subtiliteit die proberen overeind te blijven in het rumoer van Flaherty’s diepste geheimen. Die contrasten leveren zinderende hoogtepunten op.
‘Firetrance Lonely Heartache Still’ bijvoorbeeld, waarin hij het duel tussen romantiek en agressie op een prachtige wijze vormgeeft. Soms gaat de intensiteit van zijn saxofoon Flaherty niet ver genoeg, zo blijkt vooral tijdens ‘Monsters Hide in Plain Sight Dark’, waarin hij na een overdonderende climax zijn stem laat gelden op een al even intense manier. De liefde tussen een man en zijn instrument herbergt blijkbaar ook frustratie. Naast de enorm intense muziek is Whirl of Nothingness ook voorzien van één van de mooiste hoezen van dit jaar.
Whirl of Nothingness zal liefhebbers van fire music voorgangers zoals John Coltrane, Kaoru Abe en Anthony Braxton aanspreken, maar Flaherty spreekt vooral zijn eigen taal. Er is dit jaar geen jazzalbum dat tegelijkertijd zo intens en toch zo samenhangend emotioneel is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/paul-flaherty/whirl-of-nothingness/14432/
Meer Paul Flaherty op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/paul-flaherty
Deel dit artikel: