http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Opeth | Watershed

Een beetje waterig, maar wel meeslepend.
CD, Roadrunner/CNR

Tekst: Sander Schoemaker

Publicatiedatum: 02 juni 2008

Altijd lastig, om van een metalalbum een gebalanceerd geheel te maken. Vooral een band met een breed talent zoals Opeth loopt telkens het risico de balans te verliezen dan wel een neurotisch stramien van brute kracht en subtielere melodieën te forceren. Nu is het metalfenomeen uit Zweden natuurlijk niet de eerste de beste en heeft zanger Mikael Åkerfeldt het produceren geleerd van progmetalgrootheid Steve Wilson (Porcupine Tree).

Watershed is dan ook een verrassende mix geworden waarin keiharde metal en symfonische invloeden elkaar in razend tempo afwisselen. Je kan het chaotisch noemen, maar ook onvoorspelbaar. Het is in ieder geval niet saai. Toch is het af en toe niet makkelijk om de aandacht erbij te houden.

Deze nieuwe plaat mist de continuïteit van het eerdere Opethwerk en hoewel de thema's in de individuele nummers mooi en breed zijn uitgewerkt, is Watershed lang niet zo episch als de vorige albums. Daar komt bij dat Åkerfeldt clichés in zijn teksten niet uit de weg gaat, waardoor de nummers zich moeilijk kunnen onderscheiden en toch een zekere voorspelbaarheid krijgen.

Deze tekstuele tekortkomingen maken ze wel ruimschoots goed in de muziek. Wat de Zweden ook uitproberen, het klinkt allemaal zuiver en meeslepend. Van akoestische gitaar tot wiskundige drumpartij, het wordt allemaal zonder moeite in de composities gegooid. Daarom is het ook jammer dat de meeste nummers onder de tien minuten blijven. Het lijkt bijna alsof Åkerfeldt en consorten het niet aandurven om hun creativiteit door te zetten en het onderste uit de kan te halen.

Het gebrek aan ambitie kan bij de kritische luisteraar een soort beklemming oproepen, maar voor wie genoegen neemt met de momenten van bruutheid en subtiele compositie, is Watershed een prima album.