• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Obituary | Darkest Day

Routineuze rednecks.
CD, Candlelight/Bertus

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 01 juli 2009

Daar zijn ze weer, de sympathieke rednecks uit Florida. En het is een warm bad der herkenning: de tijger-onder-stroomstrot van John Tardy, zijn voor extra zompig effect altijd net achter de beat aan trommelende broer Donald en natuurlijk de tot headbangen dwingende zombieleger-op-rooftochtriffs van Trevor Peres. Zelfs de fantastisch gierende gitaarsolo's van het nieuwste bandlid Ralph Santolla klinken inmiddels vertrouwd.

Daar ligt meteen ook het probleem met deze nieuwe plaat: Darkest Day klinkt net té vertrouwd. Zelfs een band als Obituary, die het moet hebben van een "niet lullen, maar spelen" mentaliteit, moet elke plaat toch weer een beetje veranderen om het album een waardevolle aanvulling van de discografie te maken. Op het vorige album Xecutioner's Return was het de komst van Santolla die daar voor zorgde. Darkest Day is te routineus en bovendien te lang. Een Obituaryplaat duur idealiter rond de 35 minuten; Darkest Day klokt er meer dan 50. Dit is daarmee typisch zo een plaat waarvan twee of drie nummers in de toekomst nog wel eens gaan terugkomen in de setlist, maar die verder vergeten zal worden.

Eén van de nummer die behouden zal blijven is ongetwijfeld het titelnummer. Het is een van Obituary's meer ambitieuze nummers, waarin Black Sabbath-op-heroïne-sludge wordt afgewisseld met meer Jeff Hanneman-Slayerachtige passages. Ook opvallend in positieve zin is 'Blood to Give', dankzij Donald Tardy's marching band drumbreaks en een monsterlijke Pantera-riff. Verder klinkt Darkest Day net te veel als een gewone werkdag in de subtropische hitte van Tampa.

http://www.kindamuzik.net/recensie/obituary/darkest-day/18817/
Meer Obituary op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/obituary