Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Obituary is eigenlijk een net iets te grote band voor Baroeg. Het concert van de deathmetalpioniers verkoopt dan ook stijf uit. Reden voor het metalbolwerk in Rotterdam Zuid om flink uit te pakken. Er zijn drie Nederlandse voorprogramma's van naam toegevoegd aan het door de headliners zelf meegenomen Entrails, er is een terrasvergunning aangevraagd zodat er tussen de optredens door buiten bier gedronken mag worden, en het lokale friturologische instituut (zo noemt het zichzelf echt) is ingehuurd om met de patatkraam voor een bodem voor al dat bier te zorgen. Het blijkt al snel een prima opzet te zijn. Er ontstaat mede door het mooie weer een heuse microfestivalsfeer op het pleintje voor Baroeg. De beveiliging heeft het wel druk het publiek binnen de bureaucratisch vastgestelde, onlogische grens voor de terrasvergunning te houden, maar het voornamelijk uit doorgewinterde concertbezoekers bestaande publiek komt niet om rotzooi te trappen en houdt zich er onder ironisch protest grotendeels aan.
Het is al lekker druk als Villainy iets later dan aangekondigd het metalmatinee mag openen. Het trio uit Nederweert geldt al een tijdje als een van de grotere talenten in de Nederlandse scene en dat bewijst het in Baroeg opnieuw. De band heeft een erg goed, lekker vet geluid. Villainy is niet bang om de zwaar door Celtic Frost beïnvloede thrash metal in een simpele groove te houden als dat is waar de song om vraagt - iets dat de band deelt met de headliner - maar weet wel genoeg variatie en complexiteit in de nummers te leggen.
De twee volgende bands zijn helaas net wat minder interessant. Entrails speelt zijn old school Zweedse death metal dusdanig volgens de regelen der kunst dat het een pastiche wordt. Zelfs het logo lijkt verdacht veel op dat van Entombed. De band beschikt over het onmiddellijk herkenbare en voor het genre essentiële Boss HM2-gitaargeluid en kan een groove neerleggen, maar weet geen eigen draai of meerwaarde te geven aan het pionierswerk van Entombed, Dismember en Grave.
Voor Bodyfarm [foto hieronder] igeldt net zoiets, zij het dat de Amersfoortse band niet zo aan een heel nauw gedefinieerde stijl hangt. Bodyfarm speelt gewoon death metal en doet dat prima. Er wordt goed gespeeld en de composities zitten solide in elkaar. Nooit wordt echter duidelijk wat het unique selling point van de band is.
Rotterdams eigen metaltrots Thanatos bestaat dit jaar dertig jaar en viert dat met een later dit jaar uit te brengen nieuwe plaat. Frontman en enige constante factor Stephan Gebédi behoort tot de vaste bezoekers van Baroeg, maar staat nu dus op het podium. Iets dat hij vorig jaar ook al deed met de band waar hij met medegitarist Paul Baayens ook in zit en tegenwoordig vooral bekend van is: Hail of Bullets. Dat ze met die band op zo'n beetje alle grote metalfestivals hebben gespeeld en ze jarenlange ervaring hebben, is aan het optreden af te zien. Het geluid is vanaf het begin prima en de gitaristen en bassist Marco de Bruin weten dat af en toe van positie wisselen op het podium wonderen doet voor de podiumuitstraling. Gebédi is niet een frontman van het niveau van Hail of Bullets' Martin van Drunen, maar hij weet wel het publiek in onvervalst Rotterdams voor het eerst tot een flinke moshpit aan te zetten. Een hoge krijs af en toe tussendoor zorgt voor extra old school gevoel. Aan het einde van een sterk optreden met ook de première van een nieuw nummer voegt de bassist van Obituary (Terry Butler) zich bij Thanatos om een cover van zijn andere band Massacre te spelen.
Obituary [bovenste foto] is de Motörhead van de death metal: de band kan maar één ding, maar is wel de allerbeste in dat ene ding. Dat is in dit geval songs maken die even voorspelbaar als effectief van loodzware doom naar snelle, maar nog altijd onweerstaanbare, groovende death metal switchen. Daarbij gaat in de traditie van grote invloeden als Celtic Frost en Venom minimalistische effectiviteit altijd boven technisch vernuft. Zoals dat gaat bij bands die excelleren in schijnbaar simpele muziek komt daar een hoop talent bij kijken. Gitarist Trevor Peres verzint keer op keer nieuwe pakkende riffs, Donald Tardy zorgt met zijn achter de beat hangende drums voor de kenmerkende zombiegroove en John Tardy is en blijft in eeuwige strijd verwikkeld met Martin van Drunen voor de titel van 's werelds beste grunter.
Of het nu komt doordat ze na een reeks festivals nu weer eens in een kleine zaal met een laag podium zonder barrière dicht op het publiek spelen, doordat de klamme hitte in Baroeg de bandleden uit Florida het gevoel geeft een thuiswedstrijd te spelen, of door de komst van de jonge(re), nieuwe leadgitarist Kenny Andrews, feit is dat Obituary er duidelijk zin in heeft. De songs van de klassieke eerste drie albums waar de set grotendeels uit bestaat, worden met een overtuiging en energie gebracht die de band de laatste jaren zelden nog liet zien. Andrews is bovendien niet bang zijn eigen stempel te drukken op de grootste klassiekers. De gitarist, die samen met Donald Tardy in de band van Andrew W.K. speelde, geeft de songs precies het juiste shot technisch vernuft, maar gaat als er chaos nodig is ook helemaal los op zijn whammy bar. De nieuwe songs van het over enkele maanden uit te komen album klinken dan ook erg geïnspireerd.
Nadat het optreden uiteraard is afgesloten met lijflied 'Slowly We Rot', loopt iedereen naar buiten om onder het genot van een laatste biertje nog even het zweet uit het doorweekte bandshirt te laten verdampen alvorens huiswaarts te gaan na een geslaagd micrometalfestival.
Foto's uit het archief van Metal Chris (Obituary (onder CC-license)) en uit het KindaMuzik archief van William van der Voort (Bodyfarm)
http://www.kindamuzik.net/live/obituary/obituary-thanatos-bodyfarm-entrails-villainy/25186/
Meer Obituary op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/obituary
Deel dit artikel: