Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Respect voor de man die zijn hele carrière niets anders gedaan heeft dan consequent zijn eigen weg volgen. Respect voor zijn grote schare fans die hun held steunen door dik en dun. De afgelopen jaren is hun oogst erg pover geweest. Het laatste echt goede album van Neil Young, Freedom, stamt van zo'n slordige twintig jaar geleden.
Fans kopen alles blind en verder wint Young er niemand bij in zijn kamp. Dat zal met Le Noise ook niet gebeuren en hier en daar beginnen zelfs de trouwe volgers te morren. Toch is de plaat met overtuiging gemaakt, reutelt die niet zo voort als recenter werk en neemt de rockdinosaurus opnieuw artistieke risico's.
Het grootste risico hier is het inhuren van producer Daniel Lanois (U2, Bob Dylan, Peter Gabriel), de geluidstovenaar en echofreak wiens naam is terug te lezen in de plaattitel. Met behulp van talrijke geluidseffecten en functionele elektronica maakt Lanois platen die zich kenmerken door een diepgelaagd, sfeervol geluid dat als een deken over de songs ligt.
Het tweede risico is een grotendeels elektronische plaat fabriceren zonder band, zonder Crazy Horse dus, en zonder drummer die een beetje schwung in het geheel brengt. Alles komt nu voor rekening van Youngs gierende, knorrende gitaren die eindeloos nagalmen in Lanois' geluidslandschap. Als een soort Arc Weld, al is in dat project helemaal geen (song)structuur te herkennen.
Le Noise bevat wel liedjes en daaraan mankeert weinig. 'Hitchhiker' is een song uit de jaren zeventig over het gevaar van drugs en 'Angry World' is zelfs zo sterk, dat je zou wensen het eens met Crazy Horse te horen. Er staan ook akoestische tracks op de plaat, zoals de welgemeende maar nogal pathetische protestsong 'Love and War'.
Wederom levert de eigenzinnige Canadees een plaat af die klinkt alsof hij haar alleen voor zichzelf heeft gemaakt. Doorgaans een goede instelling. Le Noise live meemaken zou ook zeker een 'ervaring' van jewelste kunnen zijn. Maar bij het beluisteren van deze plaat breekt de eenvormigheid al snel op, net als het gemis aan ritme.
http://www.kindamuzik.net/recensie/neil-young/le-noise/20874/
Meer Neil Young op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/neil-young
Deel dit artikel: