• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Neil Young | Greendale

Niet anders dan andere middelmatige albums van Neil Young.
CD, Warner Brothers

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 22 augustus 2003

Voor wie haast heeft en normaliter alleen de laatste zin van een recensie leest, kan ik alvast vertellen dat van de nieuwe cd van de zogeheten grootpappa van de grunge niet te zeggen is of het een goede of een slechte is. Een meesterwerk is Greendale in ieder geval niet geworden. Greendale is geen Tonight’s the Night, After the Goldrush of het zojuist op cd verschenen On the Beach. Maar als het heden zonodig met het verleden vergeleken moet worden, komt Greendale qua sound het dichtst in de buurt van de elpee Freedom uit 1989. En hoewel er ditmaal geen potentiële hitsingle als 'Keep On Rockin' in the Free World' inzit, moet gezegd worden dat Young meer geïnspireerd en ambitieuzer klinkt dan op recente voorgangers als Are You Passionate? en het kalere Silver & Gold.

Soms lijkt het zelfs wel alsof Neil Young met zijn hoofd ergens tegen aan is gestoten. Het hele idee rondom Greendale is nogal overtrokken. Jawel, Greendale is een conceptalbum. Neil Young fantaseert hierop eindeloos over het troosteloze dorpje Greendale, waar de belevenissen van de familie Green op de voet worden gevolgd. Eigenlijk is de nieuwe langspeler van Neil Young niets meer dan een slecht uitgewerkte soapserie op cd. Gelukkig hoeven wij ons niet altijd te storen aan de ongetwijfeld goede bedoelingen van de gitaarmeester. Muzikaal klinkt het vertrouwd. De tien rammelende composities zijn met een totale speelduur van bijna tachtig minuten flink uitgerekt.
In drie nummers slagen Neil Young en Crazy Horse er wonderwel in om de dragelijke grens van tien minuten te overschrijden door één en dezelfde melodielijn als een spons uit te wringen. Hij klinkt meer dan ooit te voren als een vermoeide, oude man. Soms probeert hij te rappen als Lou Reed, maar het maakt het eentonige Greendale niet anders dan andere middelmatige Neil Young-elpees.

Valt er nog positiefs te melden over Greendale? Ja, dat wel. Wie snel is het met aanschaffen van de cd krijgt als extraatje een DVD met een akoestische, integrale uitvoering van Greendale live in Dublin. Eigenlijk had dit de gelijknamige speelfilm moeten zijn, die Neil Young onder de naam van Bernard Shakey regisseerde, maar daar is op het allerlaatste moment van afgezien.
Als u besluit de soundtrack van Greendale te kopen, laat het dan deze limited edition met DVD zijn. Met de soundtrack van Greendale mijmert Neil Young teveel en te lang over de goede, oude tijd. Niet dat hij nu zo'n tenenkrommende elpee in elkaar heeft geflanst, maar het zou niet verkeerd zijn als de overproductieve Neil Young van nu iets kritischer op zichzelf zou worden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/neil-young/greendale/3809/
Meer Neil Young op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/neil-young