Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In de tijd van goodold Napster werd ik eens aangesproken door een Duitser met de naam Necrophagist. Of ik wat mp3's van zijn bandje wilde downloaden. Natuurlijk was ik (en nog steeds) geïnteresseerd in nieuwe muziek, dus dat was geen enkel probleem. Hoewel het eigen beheer werk was, klonken de paar nummers zeker niet verkeerd. Brute Death Metal werd gecombineerd met technisch gefreak. Alleen de productie was nog niet denderend. Daarna heb ik het eigenlijk nooit meer geluisterd en zie hier; ze hebben nu een contract met Relapse.
Het kan dus hard gaan met een onbekend bandje uit Duitsland. Tegelijkertijd blijkt met Epitaph dat Relapse nog steeds goed in de underground loert naar nieuwe bands. Want dit werkje is zeker niet mals. Het ene moment wordt je compleet omver geblazen, waarna je je later afvraagt de ultrasnelle riedels die er dwars doorheen lopen, door een mens zijn ingespeeld. Op het eerste oor komt het over alsof wijlen Chuck Schuldiner bij Cryptopsy is gaan spelen.
Vaak is het bij Death Metal op topsnelheid, huilen met de pet op als het om catchy nummers gaat. Necrophagist blijkt niet zulke pet op te hebben en vrijwel na de eerste luisterbeurt, is alles al goed te volgen. Sterker nog, sommige fragmenten blijven gewoon in mijn hoofd doordreunen als de cd al lang afstaat. Tevens debet daaraan zijn de relatief langzamere passages die deze Duitsers gebruiken in bijvoorbeeld 'Dimished to Be', waardoor de sound in zijn geheel wat meer ademt. De luisteraar kan op dat moment trouwens ook op adem komen.
Het mag dus duidelijk zijn dat de Death Metal fanaat weer uit zijn graftombe mag kruipen om deze veldslag aan te schaffen. Als hij of zij genoegen neemt met de monotone grunt dan zal dit album nog voor veel luisterplezier zorgen in de tombe.
http://www.kindamuzik.net/recensie/necrophagist/epitaph-7097/7097/
Meer Necrophagist op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/necrophagist
Deel dit artikel: