Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Uitgekeken op die vreemde tronie van Antony? Genoeg gehad van het gekerm van Joan As Police Woman? CocoRosie alweer een tijdje uit het oor verloren? Die laatste (helaas wat over het hoofd geziene) plaat van Regina Spektor vond je wat braaf? En, ok, die mag bij niet één vergelijking met een gillende dame ontbreken: op zoek naar een bizarre versie van Kate Bush? Misschien is My Brightest Diamond dan nog steeds iets teveel van het goede voor je.
Mocht je toch een poging wagen: welkom bij de theatrale, kunstzinnige knutselwerkjes van Shara Worden, zangeres en boegbeeld van de band. Een klassiek geschoolde dame die na jaren liedjes zingen in het kerkkoor en via de studie opera aan de universiteit van Noord-Texas onder andere terecht kwam op albums van Sufjan Stevens. Nee, dit debuutalbum van My Brightest Diamond klinkt dan toch heel anders.
Donkerder vooral. Als een depressieve Dresden Doll die de hoofdrol krijgt in Don Giovanni of een PJ Harvey die het ook niet meer weet. Inktzwart tijdens veel momenten en dan zijn de composities, waarin de opleiding van Worden goed doorklinkt, verre van makkelijk te verteren. De stem van de zangeres staat vaak centraal: ze prevelt het ene moment onopvallend tussen de strijkers en spaarzame gitaaraanslagen door en eist dan weer een hoofdrol op door de hoogte in te gaan.
Alle registers worden opengetrokken, zouden ze zeggen in een slechte B-film. Een echt kippenvelmoment ontbreekt echter en daardoor wordt het album nooit een comfortabele zit. Eerlijk is eerlijk: zo is het waarschijnlijk ook niet bedoeld. Bring Me the Workhorse is geen doorsnee debuutalbum vol intrigerende liedjes, maar de moeilijk toegankelijke pop-opera waar Shara Worden waarschijnlijk al jaren van droomde.
http://www.kindamuzik.net/recensie/my-brightest-diamond/bring-me-the-workhorse/13759/
Meer My Brightest Diamond op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/my-brightest-diamond
Deel dit artikel: