http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Muse | Drones

Kosmische rockopera's, bordkartonnen paranoia.
CD, Warner Bros.

Tekst: Roelof Schipper

Publicatiedatum: 12 augustus 2015

Muse, heeft die band nog een introductie nodig? Het kosmische, pangalactische progrocksterrenschip is inmiddels al meer dan twintig jaar goed voor hysterisch massavermaak in de vorm van bombastische en schaamteloos pretentieuze rockopera's.

Met Drones voegt Muse daar een nieuw en tegelijk oud hoofdstuk aan toe. Loodzware riffs, door massakoren uitgeschreeuwde strijdkreten en vooral meer bordkartonnen paranoia. Iets met totalitaire regimes, hersencontrole en willoze drones die dood en verderf zaaien. Een aantal lachwekkende radio- en geluidsfragmenten ('[Drill Sergeant]' en '[JFK]') maken het feest compleet. En natuurlijk een kotslelijke hoes.

Op muzikaal vlak pakt Muse de zaken stukken puntiger aan dan op The 2nd Law en Black Holes and Revelations. Dit keer geen kunstige Rachmaninovuitbarstingen of afschuwelijke uitstapjes dubstep. Wel weer veel gortdroge riffs, Teutoons slagwerk en het bekende vocale vuurwerk. Maar het blijft niet voortdurend bondig, want ook Drones heeft met 'The Globalist' een heuse rocksuite in huis. Westernfilms, een marsritme, een inktzwart, draderig stuk gitaar, een pianoballade die openbarst tot een glorieuze hymne met violen en een koor dat 'O' zingt. Groot vermaak. Kippenvel gegarandeerd.

Net als vrijwel iedere Museplaat is ook Drones geen ervaring die een mens dagelijks moet willen ondergaan. Drones wordt bovendien zo serieus gebracht of het nog echt ergens over gaat ook. Neem bijvoorbeeld het slotstuk van de plaat, de titeltrack. Een huilend kloosterkoor van Bellamy's dat een soort van avondlied zingt. Je zou eigenlijk verwachten dat alle duizend koorleden halverwege de slappe lach krijgen, collectief bloedarmoede krijgen of ten minste weg zouden lopen. Het hele conceptuele waanbeeld wordt echter tot de laatste, kristalzuivere noot volgehouden.

Wat ondanks alle standaardverwijten aan het adres van Muse zonder enige gêne fier overeind blijft staan, is Drones zelf. En wel als een allerdegelijkste Museplaat.