Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het blijft een apart gezicht. Drie mannetjes op een immens podium als dat van de Brabant Hallen. In zo’n stadion verwacht je een tienkoppige band, danseressen en batterijen achtergrondkoren. Beetje à la Guns & Roses in het decadente tijdperk van Use Your Illusion.
Niks van dat alles vanavond. Muse heeft bombast in minimale bezetting tot kunst verheven. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet niemand, maar het grenst aan het ongelofelijke wat deze jonge Engelsen in Den Bosch presteren. De angstaanjagende synthesizerlijn van opener 'Take a Bow' dompelt het massaal toegestroomde publiek (zo’n tienduizend man) meteen kopje onder in een zee van geluid. Groots op een lekkere manier. De ambitie druipt er van af.
Mooi om te zien. Geen halfgaar rocksterrengedrag te bekennen. Alleen maar de drang om het beste van het beste neer te zetten. En dat doen ze. In een kleine twee uur beukt Muse de Brabant Hallen met verve plat. Van praatjes houden ze niet. Ze spelen liever een nummertje meer. Als een speer gaan ze. De ene hit volgt na de andere. Of het nu om oudjes als 'Plug in Baby' of 'Citizen Erased' gaat of om nieuw werk als 'Starlight' en 'City of Delusion': ze worden allemaal even mooi en sterk uitgevoerd.
Zanger Matthew Bellamy struint geheel in stijl het podium af. Zo af en toe is hij amper te kanaliseren. Drummer Dominic Howard geniet van het uitzicht op zijn breed uitgelichte drumtroon. Hij torent ver boven zijn bandleden uit, maar van enige hoogtevrees lijkt geen sprake. Zijn drumkunsten hebben er in elk geval allerminst onder te lijden. De stille killer blijkt nog steeds bassist Chris Wolstenholme te zijn. Hij verroert zich amper, maar legt ondertussen wel de fundering voor het geluid van Muse. De laatste jaren heeft hij ook een aardig nootje leren zingen, want de tweede stemmen zijn van een weergaloos niveau.
De massa deint ondertussen mee op de zwaar aangezette refreinen en wanneer tijdens 'Knights of Cidonia' de frase no-one's going to take me alive / the time has come to make things right op gigantische schermen wordt afgebeeld, stort de hal bijna in. Wat een volume komt er uit de strot van dit gemêleerde publiek. Vijftigers staan naast pubers van dertien de longen uit hun lijf te schreeuwen. Muse is ván en vóór iedereen. Zoals het een echte stadionband betaamt. Pure magie.
http://www.kindamuzik.net/live/muse/muse-is-van-en-voor-iedereen/14500/
Meer Muse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/muse
Deel dit artikel: