http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Muse | Absolution Tour DVD

De gemiste kans van Muse.
DVD, Warner/Warner

Tekst: Herman Roggeveen

Publicatiedatum: 17 februari 2006

Ik was er als een van de eersten bij toen Muse naar Nederland kwam. Ze hadden al in het voorprogramma van Live gestaan, maar op 6 januari 2000 speelden ze hun eerste soloshow in Paradiso. Een legendarisch optreden, al zeg ik het zelf. De plaat Showbiz was nog maar een paar weken uit, maar toen al was Muse behoorlijk op dreef. De band durfde al te experimenteren en de albumweergave los te laten; toen al was duidelijk wat voor een fantastische liveband Muse zou worden.
Bovendien werden er een hoop b-kantjes gespeeld of nummers die zelfs op de tweede plaat Origin of Symmetry zouden verschijnen, zoals 'Plug in Baby' en 'Razorblades and Suitcases', dat later zou veranderen in 'Host No Thrills' om uiteindelijk als 'Screenager' de geschiedenis in te gaan. Ook een leuk detail: Liam Gallagher van Oasis was in de zaal aanwezig.

Natuurlijk is het altijd gevaarlijk om jezelf als liveband vast te laten leggen op een dvd. Muse bleef echter fier overeind met de vorige dvd, Hullabaloo, vormgegeven in een prachtige box. Maar belangrijker: de opname deugde. Mooi gefilmd, creatief gemonteerd en bovenal een fantastisch geluid. Ondanks dat het derde studioalbum Absolution niet de door mij gehoopte groei bracht, was ik wel erg benieuwd naar de tour-dvd van dat album.

U voelt 'm al aankomen: Absolution Tour voldoet niet aan de verwachting. Voor deze dvd heeft Muse het optreden op Glastonbury 2004 laten vereeuwigen. Een vreemde keus. Weliswaar betreft het hier een prestigieus festival en staan er enorme mensenmassa's voor Muse klaar, maar het is doorgaans niet de plaats om een spannende setlist af te werken. Het gaat doorgaans om een show waarin de grootste hits voorbijkomen. Leuk voor de gemiddelde liefhebber, maar een fan hoopt toch op iets spannender.

Bovendien is het allemaal weinig spannend gefilmd. Na twee, hooguit drie nummers heb je eigenlijk wel de hele dvd gezien. Hoe goed de heren ook spelen. Hoewel... Muse heeft tijdenlang een sterke groei laten zien, maar ten tijde van Absolution vlakte die toch wel af. Alsof het hoogtepunt is bereikt en Muse nu aarzelt welke kant op te gaan; nog meer bombast is nagenoeg onmogelijk, terugvallen op het geluid uit de begindagen (hoor ik u Radiohead-kloon zeggen?) is evenmin een optie.

Ook de extra's, waar ik stiekem mijn hoop nog op had gevestigd, zijn weinig boeiend. Naast 'Stockholm Syndrome' nog drie relatief onbekende nummers, opgenomen tijdens een Amerikaanse tournee. Maar die nummers had ik dan liever in de setlist van Glastonbury gezien.

Eigenlijk is het spannendste aan Absolution Tour het twee pagina's tellende boekje, waarin tien foto's zijn opgenomen van de heren tijdens de tour. We zien ze in een trein spelen, door een glas bier zingen, in het zwembad poseren of in een helikopter boven een stad cirkelen. Dat zijn de beelden die we in de concertzaal niet te zien kregen en waar de fan naar smacht. En blijft smachten, want niets van dit alles op de dvd zelf. Een gemiste kans. Absolution Tour is nu niets meer of minder dan een saaie concertregistratie, ik zou bijna zeggen: een haastklus.