http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Murcof | Remembranza

Wie dit leest is gek.
CD, Leaf/Konkurrent

Tekst: Bart Nijssen

Publicatiedatum: 31 oktober 2005

Zonder arrogantie kan ik toch wel stellen dat ik op de basisschool goede cijfers haalde. Het atheneum was de volgende halte en ook daar wandelde ik relatief gemakkelijk doorheen. Ook het daar achteraan geplakte hbo doorstond ik tamelijk eenvoudig, zodat ik snel aan het werk kon. Heel erg stupide kan ik dus eigenlijk niet zijn.

Toch snap ik geen snars van de Mexicaan Murcof, wiens echte naam Fernando Corona is. Tijdens het beluisteren van Remembranza bekruipt me het gevoel dat ik er simpelweg te dom voor ben. Na dertig seconden reken ik er op dat de sonische soundscapes slechts een intro zijn voor hetgeen nog komen gaat: een explosie, of een gitaareruptie van jewelste. Maar nee hoor: hij komt niet. Nooit. Never. Vergeet het maar. Sterker nog: alle tracks van het schijfje klinken zoals de eerste dertig seconden van het plaatje. Licht trippende beats met klassieke instrumenten gegoten in een duister sfeertje. Instrumentaal, emotieloos en zonder enige vorm van passie. Ik kan er helemaal niets mee. Als soundtrack van een film kan ik me er nog iets bij voorstellen, maar daar blijft het dan ook bij.

Wie hier voor zijn plezier naar luistert is gek. En degene die het bedacht en gemaakt heeft zo mogelijk nog gekker. Maar misschien dat meneer Murcof dit juist als een comliment zal opvatten.