• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Mu | Afro Finger and Gel

Post post-moderne tijdsgeest gevat in ongetwijfeld één van dit jaar meest relevante releases.
CD, Tigersushi

Tekst: Edward Dekeyser

Publicatiedatum: 21 juli 2003

Bij eerste beluistering meenden wij reeds bij track 13 te zijn aanbeland, toen bleek dat er nog slechts vier nummers gepasseerd waren. Een indicatie voor de geweldige diversiteit waarmee MU, een project van Maurice Fulton (o.m. bekend van Ladyvip8 op Nuphonic en zijn knotsgekke releases op Transfusion) en Mutsumi Kanamori ons bombarderen. Maak u klaar voor het openingstrio. Uit zijn voegen barstende electro en kortsluitende tribal-electro-wave. Niet lo-fi clicks&cuts noch hi-tech beats'n'blubs, maar deze twee door en onder elkaar. Ofwel clublife in een draaikolk met een punkband tijdens een stroompanne. Mustumi Kanamori krijst als een tweede Lio, maar dan met een vreemdsoortig Duits-Japans accent, de songs op een gejaagde maar toch vrouwelijke en uitdagende manier aan elkaar.

Een punky vibe domineert de plaat, wat resulteert in een opgefokte, forse (Forsse;-)) drive. Niet in de zin dat Mu het bijzonder ver gaat zoeken of het zeer moeilijk maakt, het inventieve ligt erin dat Mu niet recycleert maar verder gaat en het reeds gerecycleerde herbewerkt. En natuurlijk in het je m'en fou-isme dat als een hanenkam over heel de plaat loopt.

Laffe, uptempo synth-beats vechten met haperende lo-fi drums, 'Let's Get Sick' zet batacuda onder een Chicks On Speed-stijl schreeuwrefrein, en wanneer u na het openingstrio het denkt gehad te hebben, wordt het zorgvuldig opgebouwde trashy sfeertje onderuit gehaald. Ineens komt een piano loco samba-vibes injecteren in 'Hello Bored Biz Man', om plots over te slaan in winterse electro en dan weer terug. Diepe Detroit-elementen duiken op, en rammelende drums uit alle windstreken.
Maar toch raakt de sound nooit overladen, het geheel ademt daarentegen een doelgerichte, Zappa-esque chaos uit. In 'Tell U Somethin'' horen we scheurende gitaren in echte Venom-stijl. Halverwege vallen dan een live-trommelkit en elektronica in.

Post post-moderne tijdsgeest gevat in ongetwijfeld één van dit jaar meest relevante releases. Een plaat die niet krampachtig hip wil zijn, maar het gewoon is.

http://www.kindamuzik.net/recensie/mu/afro-finger-and-gel/3626/
Meer Mu op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mu