http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Motorama | Alps

Energieke Russische doemrock.
CD, Talitres/V2

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 22 oktober 2013

Vladislav Parshin is zanger van de Russische postpunkband Motorama en bepaald niet het spraakzame zonnetje in huis, zoals blijkt uit een recent interview. Parshin en zijn bandleden komen uit Rostov aan de Don, een concrete jungle in het zuiden van Rusland waar, ondanks dat het een miljoenenstad is, geen zak te doen is. Ze begonnen Motorama dan ook als een soort medicijn tegen de verveling. En ja, dat levert geen feestelijke muziek op.

De tweede plaat van de groep verscheen eind vorig jaar en bevat twinkelende postpunk met inktzwarte teksten waarop het heerlijk in weltschmerz zwelgen is. Gedragen en dansbaar doen ze op hun beste momenten niet onder voor westerse evenknieën die veel meer platen verkopen. Niet dat dat Parshin ook maar ene moer interesseert, want zijn vrouw - gitariste in de band - verdient met Motorama net zoveel als met haar werk als advocate in Rusland. Daarom toeren ze liever met een aftandse Oostblokbus door Europa. Alles beter dan je leven slijten in dat godvergeten Rostov aan de Don, nietwaar?

De in 2010 verschenen debuutplaat Alps is wegens minimale verkrijgbaarheid opnieuw uitgebracht. Waar Motorama op Calendar soms bijna verdrinkt in de eigen pathetiek, gaat de formatie op het debuut een stuk ingetogener te werk. Zo komen de bovengemiddelde songschrijverscapaciteiten van Parshin en zijn gevolg goed naar voren. Het maakt Alps gevarieerder en minstens zo goed als zijn opvolger. Natuurlijk komen de welbekende wave-invloeden uit begin jaren tachtig wederom bovendrijven, maar wanneer het vijftal de surfwave van bands als Beach Fossils en DIIV net iets meer aandikt, ligt muzikale magie op de loer.

Die magie hoor je het best terug in het zowaar lichtvoetige en van prachtige gitaarkronkels voorziene 'Wind in Her Hair', waarin Parshin zijn walrusstem wat rust gunt. Of in het eveneens wat minder stemmige 'Ghost', dat op de eerste plaat van Editors niet had misstaan. Motorama koppelt een soort muzikale naïviteit aan gevoel voor melodieën en doemsferen. Het zorgt voor stemmige sferen maar klinkt tegelijkertijd energiek. Uitstekend gedaan.