http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Motorama | Calendar

Donker twinkelende postpunk uit Rusland.
CD, Talitres/V2

Tekst: André Rozendaal

Publicatiedatum: 15 maart 2013

Tijdens Eurosonic treden steeds meer bands uit Oost-Europa op. Hoewel het in muzikaal opzicht niet altijd overhoudt, timmeren met name de Baltische staten aardig aan de weg. Met als beste voorbeeld folkrockformatie Ewert and the Two Dragons, die na een succesvol Eurosonic 2012 ook in West-Europa veel kon optreden. En nu is ook Motorama goed op weg.

Russische bands die westerse indierock maken moet je nog steeds met een vergrootglas zoeken, zowel op westerse podia als op plaat. Op hetzelfde label als Ewert and the Two Dragons zit Motorama, een band uit de Zuid-Russische miljoenenstad Rostov aan de Don. Het jonge vijftal maakt twinkelende postpunk met inktzwarte teksten en doet dat niet onverdienstelijk.

Het internet maakt muziek tegenwoordig overal en voor iedereen toegankelijk. Het is best voor te stellen dat de band thuis in Rostov aan de Don luistert naar de doemerige Factorybands van weleer, of naar The Cure. Maar ook naar dubbeltjeszoekers van tegenwoordig zoals The Drums, The National en iets minder serieus kijkende bands als Beach Fossils en DIIV. En het is juist de combinatie tussen de dansbare surfwave van die laatste twee en de dramatische doemzang van Motorama-frontman Vladislav Parshin die van Calendar een prima plaat maakt.

Parshin klinkt als een kloon van de zangers van The National en Tindersticks. Op gedragen toon snijdt hij zware romantische thema's als samen sterven of een onveranderbaar verleden aan. Zijn matige Engelse uitspraak is hem vergeven, want aan pathos of donkere zeggingskracht heeft hij geen gebrek. Zoals in prijsnummer 'White Light', waarin zijn wanhopige maar prachtig melodieuze vocalen bijna verdrinken in steeds stemmiger wordende gitaar-, bas- en synthlijnen.

Het is fijn dansen op de tien enigszins inwisselbare songs, maar dan wel op een vulkaan die bijna op uitbarsten staat. Hoewel de toon inktzwart is, maakt Motorama het leven toch wat draaglijker met dromerige gitaar- en keyboardgolven. En klinkt 'Young River' niet eens heel zwaar op de hand, ondanks dat de tekst gaat over verdrinken in een rivier. Deze talentvolle Russen flikken het om je op het verkeerde been te zetten. Zowel tekstueel als muzikaal en niet gehinderd door conventies, slepen ze je mee in hun emotionele draaikolk. Hulde!