• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

MGMT | Congratulations

Applaus voor jezelf!
CD, Columbia/Sony

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 30 april 2010

Dat ze met hun debuutalbum Oracular Spectacular niet alleen de kenners en hipsters aanspreken is MGMT duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Het onverwachte succes dat hen door middel van frisse singles als 'Kids', 'Electric Feel' en 'Time to Pretend' richting poppubliek katapulteerde, is hen niet echt goed bekomen. Door gebruik te maken van het difficult second album syndrome trekken ze zich op hun eigen stellingen terug.

"Wij zijn geen popband! Neem ons serieus!", lijken ze heel hard te roepen. En dat maken ze duidelijk door hun indie cred-punten te etaleren. Zo hebben ze bijvoorbeeld Sonic Boom, bekend van Spacemen 3, ingeschakeld als producer. En wat ze hopen te bereiken met een liedje dat aan Dan Treacy van Television Personalities gewijd is en door Jennifer Herrema van Royal Trux te laten meezingen, daar hoeft ook geen tekeningetje bij.

Het soort muziekliefhebber dat niet weet wie die figuren zijn, heeft waarschijnlijk geen boodschap aan Congratulations. En zeker niet aan een inside joke-achtige ode aan Brian Eno. Niet dat de geluiden op deze plaat heel obscuur aandoen of moeilijk te verteren zijn, maar uitbundige pophits met Bee Geesstemmetjes schitteren door afwezigheid.

MGMT pakt uit met een groots klinkend geluid, dat een zekere volwassenheid verraadt. Er weerklinken echo's in van klassieke psychedelische popmuziek en MGMT's intentieverklaring voor dit album - het zogezegde "verdwijnen in de muziek" - komt uitgebreid aan bod. Het ruim twaalf minuten durende 'Siberian Breaks' illustreert dat ruimschoots door meanderend alle zachtaardige plekjes van hun fantasie te bezoeken. Zonder zeurderig te worden.

Soms loopt het ook mis. Het eerder vermelde 'Brian Eno' doet iets proggerigs dat de muziek van Sparks echoot en dat ze zelf ongetwijfeld zeer clever vinden, maar het verdraagt geen meerdere beluisteringen. En het enige positieve dat over het saaie instrumentale 'Lady Dada's Nightmare' gezegd kan worden, is dat het niet zo verschrikkelijk is als de titel doet vermoeden.

Aan het einde van de fijne afsluitende titelsong doen ze echter iets wat deze plaat mooi opsomt: ze geven zichzelf een klein applausje. Ondeugende eersteling Oracular Spectacular was een eigen leven gaan leiden en MGMT moest gewoon even iets voor zichzelf maken.

http://www.kindamuzik.net/recensie/mgmt/congratulations/20110/
Meer MGMT op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mgmt