Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De metalhead die de laatste jaren nog niet van Mastodon heeft gehoord is óf dood óf leeft nog steeds met het hoofd in de prehistorie. Het is nog steeds zo klaar als een klontje dat deze vier giganten de toekomst van de metal zijn. Daar hoef ik niet verder over uit te wijden. Daarom duikelen we met deze recensie even in het verleden van de heren.
Call of the Mastodon herbergt namelijk de eerste negen creaties die op band zijn vastgelegd. Wat direct opvalt, is de energie die van deze hondsbrutale uitspattingen afkomt. De diamant is hier nog niet geslepen en vooral drummer Brann Dailor kan niet genoeg krijgen van zijn roffels. Op dit materiaal is het startpunt nog vooral een originele mix van brute death metal, sludge en grindcore. De traditionele hardrock-invloeden zijn nog maar sporadisch te vinden. Onstuimigheid viert dus hoogtij en zoals bij zoveel starters ontbreekt het nog aan finesse. Maar die missen we ook niet op Call of the Mastodon.
Relapse spreekt overigens over vier nooit eerder verschenen composities maar dit is niet waar. Het enige nummer dat op geen enkele officiële release is verschenen is afsluiter ‘Call of the Mastodon’. Naast de vijf uitbarstingen die in een andere versie al op Lifesblood stonden bevat deze CD ook de EP die verschenen is op het kleine label Reptilian Records. Het mag de pret niet drukken, want de enthousiast stuwende anthems zijn door deze uitgave beschikbaar voor een groot publiek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/mastodon/call-of-the-mastodon/11869/
Meer Mastodon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/mastodon
Deel dit artikel: