• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Marduk | Wormwood

Circus Mortuus.
CD, Regain/Suburban

Tekst: Thijs Gouwerok

Publicatiedatum: 22 oktober 2009

De eerste indruk van Marduks elfde plaat is evident: Maranatha deel 2. Dat de band sinds 2004 een opmerkelijke nieuwe zanger heeft zal niemand zijn ontgaan, maar dat hij op Wormwood alsnog zo gedecideerd de scepter ter hand neemt bij dit eerbiedwaardige Zweedse blackmetalinstituut komt toch wel als een verrassing. Anderzijds is het in het Nietzscheaanse universum van de black metal niet meer dan logisch dat een dusdanig sterke persoonlijkheid na verloop van tijd een band gaat domineren.

Daniel Rosten (aka Mortuus) maakte als Funeral Mist twee van de meest bewierookte genreplaten van dit decennium: de ziedende haatstorm Salvation (2003) is de Panzer Division Marduk van de 21e eeuw, het avant-gardistische Maranatha (2009) is minder snel en hard maar zette wel een nieuwe standaard in verontrustende ziekelijkheid en verhief Rosten als vocalist naar de buitencategorie van Gaahl, Wrest en Attila Csihar.

Op Wormwood zijn de overeenkomsten met Maranatha talrijk: de afwisseling van razende hardcore black metal met zenuwslopende, pesterig monotone midtempo-exercities, het geïnverteerde gebruik van Bijbelse retoriek en vooral de allesoverheersende verbeeldings- en overtuigingskracht van voorganger Mortuus. Als hij in 'To Redirect Perdition' hijgt, kreunt en rochelt over de schemering van het Vlees en het aanwenden van de wrake Gods wil het gezonde verstand lachen, maar krijgt daartoe van het bezwaarde gemoed geen kans.

Het nog niet opgedroogde angstzweet van Maranatha sijpelt hoe dan ook door in de beleving van Wormwood. Op de aanvankelijke teleurstelling over een meer toegankelijke, inferieure herhalingsoefening volgt het besef dat de twee albums complementair zijn. Het dionysische Maranatha is het verboden panorama op de hel, een triptiek van Jeroen Bosch, een bandeloze exhibitie van gruwelijkheden, het met iedere vorm van causaliteit spottende circus van waanbeelden voor Rostens geestesoog. Het apollinische Wormwood is de wereldlijke openbaring hiervan, de onheilsprofeet die met zijn drie discipelen het gepeupel tegemoet treedt, met de armen gespreid en het stralende aura van een jonge god, charismatisch, doortrapt en onweerstaanbaar.

http://www.kindamuzik.net/recensie/marduk/wormwood-6857/19320/
Meer Marduk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marduk