• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Marduk | Rom 5:12

Het beste bewijs tot nu toe dat Marduk meer kan dan alleen blazen.
CD, Regain/Suburban

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 17 mei 2007

Marduk heeft een beetje de reputatie de AC/DC van de black metal te zijn. Hard toeren en hard werken - Rom 5:12 is het tiende studioalbum sinds 1990 – vormen het positieve deel van die vergelijking. Maar aan de negatieve kant staan platte eenvormigheid en gebrek aan avontuurlijkheid genoteerd.

Nou zal Marduk nooit een tweede Wold of Enslaved worden, maar de Zweden rond gitarist Morgan Steinmeyer Håkansson leveren wel consistente kwaliteit en zijn heus ook niet te beroerd om af en toe van het rechte blastbeatpad af te wijken voor de broodnodige afwisseling. Rom 5:12 is daar zelfs het beste bewijs tot nu toe voor.

Natuurlijk wordt er ook gewoon geblazen; je moet niet het kind met het badwater weggooien (hoewel dat natuurlijk wel helemaal grim en necro zou zijn.) ‘Cold Mouth Prayer’, ‘Limbs of Worship’ en ‘Vanity of Vanities’ knallen vertrouwd supersonisch de luidsprekers uit en laten voor een laatste keer de onmenselijke kunsten van het helaas vertrekkende drummonster Emil Dragutinovic horen.

Daartegenover staat het meest verrassende nummer op Rom 5:12 ‘1651’: geen riffs en blastbeats, maar een duister klanktapijt waarover Mortuus zijn doodsberichten rochelt.

Maar het beste voor de dag komt Marduk op Rom 5:12 in de drie lange midtempo nummers die de plaat telt. Steinmeyer Håkansson heeft een uitstekende slepende riff in huis en krijgt bovendien sterke ondersteuning van Devo Andersson, die daarmee als een van de weinige blackmetalbassisten uit de anonimiteit treed. Samen geven ze ‘Womb of Perishableness’ een zwaarte waar menige doomband alleen maar van kan dromen.

Ook geven deze tragere nummers alle ruimte aan Mortuus’ theatrale stijl. Zo bont als Attila Csihar (Mayhem/Sunn 0)))) maakt hij het nog net niet, maar alle registers tussen gekerm in doodsnood en demonisch gehuil worden wel met verve gebruikt. Dat alleen al geeft Marduk iets extra’s ten opzichte van bands met saaie krijsers, maar de combinatie met de zingende Alan Averill (Primordial) in ‘Accuser/Opposer’ blijkt helemaal een gouden zet.

Over een jaar of anderhalf, twee zouden we die graag in reprise horen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/marduk/rom-5-12/15437/
Meer Marduk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/marduk