Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Om een goede plaat te maken, is het niet altijd noodzakelijk om jezelf te vernietigen. Soms is het al voldoende om aan de rand van het ravijn te gaan staan en in de afgrond te turen. Daar krijg je pas echt de blues van.
Bij iedere nieuwe plaat van Malcolm Holcombe denk je dat hij zijn laatste restje levensadem heeft verbruikt. Het klinkt allesbehalve gezond, zoals deze Amerikaan zich door de liedjes worstelt: grommend, puffend en kuchend. Alles wat de doctoren afraden, zeker voor een zanger, heeft hij wel gedaan: roken, zuipen en werken in een mijn.
Over de 'slechten' niets dan goed: Pitiful Blues klinkt nauwelijks anders dan de vorige cd's van de landloper. Noodgedwongen maakt Holcombe blues, maar eigenlijk heeft hij zijn eigen stijltje aangeleerd op een akoestische gitaar. De vingers zijn nog soepel, want moeiteloos gaat het van country naar folk.
De rimpels in zijn gezicht vertellen het verhaal, als tekstregels in songs. Aan het einde van de rit, met het behoorlijk aandoenlijke 'For the Love of a Child', begin je zelfs een beetje te geloven dat er nog lucht over is voor een volgende plaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/malcolm-holcombe/pitiful-blues/25207/
Meer Malcolm Holcombe op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/malcolm-holcombe
Deel dit artikel: