http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Magnus | Where Neon Goes to Die

De nacht in al zijn kleuren.
CD, Caroline/Universal

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 14 november 2014

Tien hele jaren gingen er voorbij sinds Magnus zijn vorige plaat uitbracht. Voor veel bands is dat lang genoeg om vergeten te worden, maar in het tussenliggende decennium gaf Tom Barman zijn luisteraars geen reden om zijn veelzijdigheid uit het oog te verliezen. De hereniging van de frontman van dEUS met techno-dj/producer CJ Bolland levert een plaat op met een door Barman uit een artikel opgedoken titel, die afkomstig bleek te zijn van Lenny Bruce.

Het is weer feest, maar niet zonder de nodige melancholie. De lange nacht verrijst in al zijn glorie, glans en vergankelijkheid. Bolland en Barman kregen het geheel met hulp van een veelheid aan muzikanten op plaat. Zo zijn er gastvocalen van Selah Sue, Mina Tindle, Billie Kawende en Blaya. Daarnaast zitten er in de vaste begeleidingsband Vlaamse topmuzikanten in de vorm van Tim Vanhamel (Millionaire), Joris Caluwaerts (Zita Swoon) en Christophe Claeys (Balthazar). Aan variatie is door deze koektrommel vol muzikale vrienden dus opnieuw geen enkel gebrek.

Het door Tom Smith van Editors ingezongen 'Singing Man' was al een aardig succesvolle single, maar die werd nog een tandje beter toen na de opname van de plaat Mark Lanegan - die zelf belde met het verzoek - de zangpartij van het door synthesizer opgestuwde nummer nog even dunnetjes overdeed. Daar tegenover staat een ingetogen 'Getting Ready', waar David Eugene Edwards zijn zang en banjo en Peter Vermeersch zijn strijkers leent aan een bijna hypnotiserende nachtelijke trip.

Mede door alle contributies is het duiden van Where Neon Goes to Die geen sinecure. Wat wel helder is, is dat het in ruste houden van de heupen bemoeilijkt wordt als deze plaat door de speakers schalt. Het resultaat is warm, doorleefd en gevarieerd. Zo valt er naast de uitbundigheid met regelmaat ook een bedachtzame melancholische ingetogenheid over de nacht. Want, zo zingt Barman, "I want to be awake when the world ends". Magnus viert én schetst de nacht in al zijn kleuren.