• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Machinefabriek | Slaap/Zucht

Nog meer onheilspellende donder uit de Machinefabriek.
3\"CD, Eigen Beheer

Tekst: Thijs Menting

Publicatiedatum: 25 oktober 2006

Ondanks alle succes van Marijn in het afgelopen voorjaar is Rutger Zuyderveldt nog steeds even productief als voorheen. Dit jaar nog zal zijn tweede complete album Slaapzucht verschijnen. Daarop zijn Slaap en Zucht verzamelt, twee mini-albums van amper twintig minuten die hij het afgelopen half jaar maakte en nu uitbrengt in eigen beheer. Wat voor rustigs de titels ook doen verwachten, comfortabele dommelmuziek is het zeker niet. Nee, eerder muziek als een onheilspellende koortsdroom.

Het recept is niet erg veranderd sinds Marijn. De drones worden nog steeds gevoed door instrumenten als gitaar en accordeon, die vervolgens onherkenbaar terugkeren in een malende stroom van feedback. Vooral op Slaap lijkt Machinefabriek zich te hebben ontwikkeld. De drie nummers zijn stekeliger en dynamischer. Ze begeven zich niet meer in een éénrichtingscresendo van luchtig naar zwarte donder, zoals op zijn bejubelde debuut, maar slaan af en toe hobbelige zijweggetjes in. Hij neemt alle tijd om ze uit te werken, waardoor je makkelijk wordt meegelokt richting afgrond. Steeds is er spanning tussen stilte en gebroken geluid, tussen lieflijk gitaarspel en robuust gebrom, tussen subtiel geritsel en hard industrieel. Die spanning komt nergens tot ontlading, waardoor dat onbestemde gevoel blijft.

De twee nummers op Zucht lijken meer op de dikbelegen ambient van Mimir of Stars Of The Lid. Ze beginnen beiden met een enkele toon, waarna er langzaam allerlei lagen van gedestilleerde gitaar doorheen kruipen. Het mengt zich met elkaar in een trage stroom van geluid die ongemerkt steeds stroperiger en zwaarder wordt, en daardoor ook beklemmender. Gelukkig barst het tenslotte niet uit in een donderende apotheose. Dat zou teveel van het goede zijn. Juist vanwege die reserve blijft de onderhuidse spanning steeds aanwezig.

Nou is Machinefabriek zeker niet de enige die zulke donderwolken maakt en ook niet de eerste. Maar er is geen ander bij wie de drones zo volstrekt natuurlijk en eenvoudig klinken. Alsof ze vanzelf onstaan; een toevallige bijeenkomst van een stel mismaakte gitaargeluiden. En het resultaat wordt steeds mooier. Voorlopig zijn Zucht en Slaap daarvan het beste bewijs.

http://www.kindamuzik.net/recensie/machinefabriek/slaap-zucht/14260/
Meer Machinefabriek op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/machinefabriek