Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Machinefabriek levert ogenschijnlijk aan de lopende band per strekkende meter releases af. En zo goed als alle zijn ook nog eens van topkwaliteit. Om bijkans gek van te worden. Zeker wanneer na die niet-aflatende stroom Piiptsjilling verschijnt; zo mogelijk het voorlopige hoogtepunt in de Machinefabriekcatalogus.
Minimaal gitaarspel wordt door Machinefabriek niet of nauwelijks gemanipuleerd; vrijwel ongemerkt drijven de gitaartonen de open soundscape in en uit. Desolaat als op de meest ijzingwekkende momenten van Sigur Rós; vol anticipatie op ontlading zoals in de intro's van Mogwai. Een climax die uitblijft.
De catharsis van Piiptsjilling zit hem nu juist niet in een allesvernietigende eruptie van gitaarlawaai. De inktzwarte dichtkunst (in het Fries) van Jan Kleefstra en zijn understated voordracht zorgen voor het tegenwicht. De letteren brengen de balans tot rust. Een yin en yang tussen ruimte en beklemming, tussen wat weggelaten wordt en juist uitgesproken.
Piiptsjilling duurt maar een halfuur. In die korte tijd verschuift de toonzetting langzaamaan richting meer krakende en lichtelijk duister-ambiente sferen, met een fraaie omineuze drone. Naar de finale luidt de elektronische kraak niet alleen de terugkeer in van het lichtvoetige gitaarspel; ook Kleefstra's recitatie neemt kalmaan weer zijn plaats in. En zo eindigt de compositie zoals ze begon, wordt de cirkel gesloten en ben je terug bij af. Klaar om dit wonderstuk nogmaals te ondergaan en te ontdekken dat op deze korte reis tussen licht en donker elke draaibeurt opnieuw nieuwe vergezichten opduiken en weer verdwijnen. Adembenemend meesterlijk minimalisme.
http://www.kindamuzik.net/recensie/machinefabriek/piiptsjilling/17420/
Meer Machinefabriek op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/machinefabriek
Deel dit artikel: