Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Luke Doucet is hier nog een grote onbekende, maar geniet in thuisland Canada een flinke reputatie als songschrijver, gitarist en producer. Tal van acts maken gebruik van zijn diensten. Sarah McLachlan en NQ Arbuckle onder andere en de cd Hanging the Battle – Scared Pinata van de laatste was niets minder dan een kleine sensatie, mede dankzij Doucets productie. Twee van Doucets platen verschijnen, met enige vertraging, nu ook in Nederland.
Aloha, Manitoba was Doucets debuut nadat hij zijn band Veal had opgeheven. Het is een rustige, ietwat onderkoelde singer-songschrijverplaat met akoestische klankkleur waarin hier en daar subtiele orgeltjes zijn verwerkt en Doucet onnadrukkelijk excelleert als gitarist. Songs als ‘Outlaws’ doen enigszins denken aan Ron Sexsmith en de introverte zijde van Daryll-Ann. Aan het songmateriaal van Doucet ligt het dus niet. Hooguit is het prettig wegluisterende Aloha, Manitoba een tikje braaf, maar dat is geen al te groot probleem.
Op de live-plaat Outlaws heeft Doucet de versterker van zijn gitaar opengedraaid en dan hoor je pas welke felle twang hij in zijn vingers heeft. Meteen vanaf ‘Emily, Please’ zit je op het puntje van je stoel om de capriolen van Doucets gitaar te volgen. Het ding gromt, stottert en jankt zoals we dat kennen van Dave Gonzalez (Paladins). Outlaws bevat enkele nummers die ook op Aloha, Manitoba staan. Hier gaat het er alleen wat vlotter en energieker aan toe. Het is dus maar of je van introverte of extraverte liedjes houdt. Een buil zul je je niet vallen aan de muziek van Doucet, het zoveelste nieuwe talent uit Canada dat ons vrolijk maakt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/luke-doucet/aloha-manitoba-outlaws/11653/
Meer Luke Doucet op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/luke-doucet
Deel dit artikel: